Narodni heroj- Đoko Vojvodić iz Cetinja ( Crna Gora )
Đoko Vojvodić rođen je 24. januara 1914. godine u selu Radomiru, kod Cetinja. Poticao je iz siromašne seljačke porodice. U rodnom selu je završio osnovnu školu, a pošto nije imao sredstava za dalje školovanje, nije se dalje školovao. Godine 1934. je otišao u Beograd, gde je najpre radio kao fizički radnik, a potom se zaposlio u bioskopu „Luksor” (kasnije „20. oktobar”). Ovde je radio sve do početka rata 1941. godine, a u međuvremenu je vanredno završio malu maturu.
Tokom života u Beogradu, družio se sa studentima-revolucionarima iz svog rodnog kraja i preko njih je postao najpre simpatizer i saradnik tada ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). U njegovom stanu su često održavani partijski sastanci i tu su se krili ilegalci, među kojima su bili Niko Vučković i Gajo Vojvodić. Često je obavljao razne partijske zadatke, raznosio je letke i drugi partijski materijal.
Uoči početka Drugog svetskog rata u Jugoslaviji, bio je pozvan u rezervni sastav Jugoslovenske vojske, pa se aprila 1941. godine u toku Aprilskog rata kao artiljerac našao na Albanskom frontu. Po dobijanju vesti o kapitulaciji, kao komandir topovskog odeljenja je uništio top, uzeo pušku i punu torbu municije, nakon čega je otišao u rodno selo. Ovde se povezao sa članovima Komunističke partije i učestvovao u pripremama oružanog ustanka. U ovom periodu, postao je kandidat za člana KPJ, a u julu 1941. godine je primljen u članstvo Komunističke partije.
Učestvovao je u oslobađanju Virpazara i u borbi kod Brajića kao vojnik Radomirsko-partizanskog odreda. Sa Lovćenskim odredom borio se u Pljevaljskoj bici gde je i ranjen. Kada je formirana Prva proleterska brigada 21. decembra 1941. godine postao je komandir 1. čete 1. bataljona. Učestvovao je u velikom broju borbi: kod Vidrića, Okruglice, marševima preko Romanije i Igmana, napadu na železničku stanicu Žepče i u borbi na Ulog i Župu.Đoko je poginuo 9. maja 1942. godine posle borbi protiv četnika Pavla Đurišića na Večerinovcu u blizini Mojkovca.
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine FNR Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja
