Veljko Aleksić – Narodni heroj iz Nikšiča ( Crna Gora )
Veljko Aleksić je rođen 15. aprila 1913. godine u selu Podvršu, kod Nikšića, u siromašnoj seljačkoj porodici. Sa 20 godina je radio kao drvoseča u Sarajevu, gde se prvi put upoznao sa omladinskim radnim pokretom. Član Komunističke partije Jugoslavije je od 1940. godine. Po povratku u svoje rodno selo, počeo je da razvija ideje komunizma, postavši jedan od najaktivnijih članova Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru.
Nakon okupacije Jugoslavije od strane Nemaca 1941. godine zajedno sa drugim komunistima, Veljko je počeo da priprema oružani govor i regrutuje volontere da započne rat protiv Njemaca. U maju 1941. godine organizovao je prvu sabotažu, i eksploziju željezničke pruge Lastva-Bileća, a sličnu je eksploziju napravio na putu Trebinje-Bileća (kod Rožine).
Tokom prve bitke kod Rožine, Veljkov odred je uništio (i delimično zarobio) oko 130 vojnika ustaških oružanih formacija, zaplenivši ogromnu količinu lakog naoružanja i 105-milimetarsku pušku. U bici kod Stražišta, partizani Veljka Aleksića uspeli su uništiti nekoliko italijanskih garnizona, zarobili ili ubili oko 30 Italijana. Aleksić je pokazao retku neustrašivost u bitkama.
U novoformiranom Banijsko-Vučedolskom udarnom bataljonu, Veljko Aleksić je bio zamenik političkog instruktora. Na teritoriji Bilećkog i Nikšićkog rejona njegov bataljon uspešno sprovodi vojne operacije protiv Italijana, Ustaša i Četnika a Aleksić čini vredan doprinos pobjedi. U borbama za Plevlja, Panik i druge gradove, Veljkovi partizani su pokazali veliku hrabrost. U maju 1942. godine, zajedno sa Petrom Drapšinom, budućim narodnim herojem Jugoslavije, Veljko je učestvovao u borbama na liniji Zelengora-Vrbnitsa, koja je kulminirala odličnim prodorom partizana u hrvatsko-nemački prsten.
U januaru 1943. godine, tokom borbi za Zepču, Veljko Aleksić je u okviru 5. crnogorske brigade tokom 10 sati vodio odbrambene borbe pokušavajući da uništi oklopni voz koji je pucao na Zepču i pokušao da dovede pojačanje. Aleksić je izvršio slične podvige u bitkama za Prozor i Konjic, u celoj Bosni i Hercegovini.
Poginuo je 13. juna 1943. godine u jurišu, iznad Tjentišta, za vreme Pete neprijateljske ofanzive, kao komandir Prve čete u Prvom bataljonu Pete proleterske crnogorske udarne brigade.
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.
