Dragomir Dražević – Narodni heroj iz
G. Milanovca ( Srbija )
Dragomir Dražević rođen je 14. novembra 1887. godine, u selu Drenovi kod Gornjeg Milanovca, u siromašnoj seoskoj porodici. Osnovnu školu završio je u selu Savincu. Abadžijski zanat učio je u Gornjem Milanovcu.
Dragomir Dražević vrlo rano prišao je radničkom pokretu i postao član Srpske socijaldemokratske partije. Od svoje devetnaeste godine bio je član Sindikalnog veća, 1910. godine blagajnik u partijskoj organizaciji Gornjeg Milanovca, a 1912. njen predsednik. Učestvovao je na vanrednom kongresu Srpske socijaldemokratske partije 1912. godine, kao delegat iz Gornjeg Milanovca. Isticao se kao organizator brojnih štrajkova i kao govornik na prvomajskim proslavama i drugim radničkim skupovima. Bio je učesnik Balkanskih i Prvog svetskog rata.
Posle Prvog svetskog rata, bio je jedna on najzapaženijih ličnosti radničkog pokreta u Gornjem Milanovcu. Od 1919. godine bio je član rukovodstva KPJ ovog grada, radio na osnivanju partijskih organizacija, bio dopisnik „Radničkih novina“.
Partijska organizacija Gornjeg Milanovca izabrala ga je za delegata na Vukovarskom kongresu 1920. godine. Na opštinskim izborima avgusta 1920. godine ušao je kao komunistički odbornik u opštinski odbor Gornjeg Milanovca, a na izborima za Ustavotvornu skupštinu novembra iste godine, bio je poslanički kandidat na listi KPJ za srez takovski.
Posle donošenja Obznane i Zakona o zaštiti države, policija ga je uhapsila 1921. godine i držala u zatvoru 5 meseci. U njegovom stanu održavani su ilegalni partijski sastanci. Kada je osnovana Nezavisna radnička partija Jugoslavije, bio je izabran za predsednika mesne organizacije u Gornjem Milanovcu. Policija ga je zbog toga uhapsila početkom 1924. godine i vršila česte pretrese njegovog stana.
Dosta vremena proveo je bez stalnog zaposlenja zbog bojkota poslodavaca, zbog čega je imao teškoća oko izdržavanja svoje porodice (imao je devetoro dece).
U vreme šestojanuarske diktature, održavao je vezu sa partijskom organizacijom u Čačku, donosio letke i drugi partijski materijal. Posle svakog štrajka, demonstracija ili javnog istupanja, policija ga je hapsila, često i kada nije učestvovao.
Uoči Drugog svetskog rata radio je u Narodnom frontu, „Crvenoj pomoći“, angažovao se u izbornim kampanjama, organizovao čitalačke grupe, izlete i sprovodio druge oblike rada komunista u društvenim i sportskim organizacijama.
Dragomir Dražević bio je jedan od organizatora ustanka u Srbiji 1941. godine. Sa još nekoliko najistaknutijih komunista, bio je član Vojno-revolucionarnog komiteta u srezu takovskom. Dragomir Dražević sa svoja tri sina stupio je u redove Takovskog bataljona Čačanskog partizanskog odreda „Dr Dragiša Mišović“.
Početkom decembra 1941. godine, iako već u godinama, povukao se u Sandžak, a kasnije u Bosnu. Prilikom formiranja Druge proleterske brigade, 1. marta 1942. godine, bio je borac Treće (Takovske) čete Drugog čačanskog bataljona. Učestvovao je u svim borbama koje je vodila ova brigada. U borbi na Borikama 1942. godine bio je ranjen u grudi. Posle kraćeg oporavka opet se vratio u četu.
Poginuo je kod Omerović voda, 22. jula 1943. godine, prilikom neprijateljskog bombardovanja partizanskog položaja. I sva tri njegova sina koji su pošli u NOB poginuli su tokom rata.
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.
