Mirko Filipović – Narodni heroj iz Brčkog ( BiH )
Mirko Filipović rođen je 4. maja 1912. godine u selu Dubrave kod Brčkog. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, a gimnaziju je završio u Bijeljini, 1931. godine. Potom se upisao na Pravni fakultet Sveučilišta u Zagrebu.
Kao učenik bijeljinske gimnazije, uključio se u omladinski revolucionarni pokret, koji je u Bijeljini delovao preko Zavičajnog studentskog društva. Kao veoma aktivan omladinac, 1933. godine je bio primljen u članstvo tada ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Nakon jedne akcije štampanja i rasturanja ilegalnih partijskih letaka, tokom 1933. godine, policija je uhapsila čitavu grupu studenata, među kojima je bio i Mirko Filipović. Tokom policijske istrage, bio je tučen i maltretiran, a potom osuđen na šesnaest meseci zatvora.
Nakon izlaska iz zatvora, zajedno sa drugovima je razvio još jaču revolucionarnu aktivnost. Pored studenata i đaka, sve aktivnije su politički radili na uključivanju građana i seljaka u revolucionarni pokret. Tada je bio izabran u rukovodstvo Mesnog komiteta KPJ za Bijeljinu. Zbog svoje aktivnosti, do 1941. godine, bio je više puta hapšen i proganjan od policije.
Mirko Filipović je bio učesnik kratkotrajnog Aprilskog rata, a nakon kapitulacije Jugoslovenske vojske vratio se u rodno mesto. Kao od ranije poznatog komunistu, ustaše su ga uhapsile u Bijeljini, ali je uspeo da pobegne iz zatvora. Potom se povezao sa partijskom organizacijom i u ljeto 1941. godine stupio u partizane. U Bijeljisnkoj partizanskoj četi je bio postavljen za političkog komesara. Sa ovom četom je delovao na područiju Mačve, sve do oktobra 1941. godine, kada su se ponovo prebacili u Bosnu.
Kada je novembra 1941. godine formiran partizanski bataljon Mirko Filipović je bio postavljen za njegovog komandanta. Ovaj bataljon je ubrzo potom stupio u sastav Majevičkog partizanskog odreda. Kada su januara 1942. godine, četnici izvršili napad na Štab Majevičkog odreda u selu Vukosavcima i ubili komandnata i političkog komesara Odreda — Ivana Markovića i Fadila Jahića, Mriko je bio postavljen za zamenika komandanta Odreda.
Početkom avgusta 1942. godine ovaj Odred je stupio u sastav tada Šeste istočnobosanske udarne brigade, a Mirko Filipović je tada bio postavljen za političkog komesara Drugog bataljona. U poredo sa učešćem u borbama, aktivno je politički radio sa borcima i narodom. Marta 1943. godine bio je postavljen za političkog komesara tada formirane Majevičke udarne brigade. U jesen 1943. godine, nakon oslobođenja Tuzle, bio je postavljen za političkog komesara Osamnaeste hrvatske istočnobosanske brigade. Na ovoj dužnosti nije dugo ostao, jer je uskor bio teško ranjen.
Nakon ozdravljenja, Mirko nije vraćen u brigadu, već je bio upućen na politički rad u Oblasni komitet KPJ za Semberiju. Maja 1944. godine, s grupom partijskih radnika, upao je u četničku zasedu u selu Priboju, kod Lopara. Potom su ga četnici predali Nemcima u Brčko. Ovde je u zatvoru bio strahovito mučen. Avgusta 1944. godine, s grupom zatvorenika, bio je odveden u selo Drenovci, gde je bio streljan.
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 26. jula 1949. godine, proglašen je za narodnog heroja.
*****
„U štab je ušao Mirko Filipović, politički komesar bataljona. Omalen, čvrsto građen, mlad čovek. Poznavao sam ga još kao studenta prava; on pripada onoj generaciji naših komunista koji su u borbu ulazili posle šestojanuarske diktature. Upoznao sam se s njim u Bijeljini kad sam došao s robije. Dolazio mi je često s nekoliko beogradskih studenata rodom iz Bijeljine.
Docnije je Mirko uhapšen i osuđen na robiju, koju je izdržao u Sremskoj Mitrovici. Kao politički komesar čete na Majevici, teško je ranjen u borbi sa ustašama na Teočaku, ali je njegova snažna priroda izdržala, ranu je prebolio i sad je od nje ostao samo dubok ožiljak pod levom plećkom. Mirko je pametan i čestit, partiji do kraja odan čovek, ali ima u njemu nešto i od boema i od prkosna deteta koje voli da tera po svome i u ozbiljnim stvarima i u nestašluku. On je bio svestan te mane, kritikovao se sam zbog nje, ali nije mogao da bude drukčiji. Njega vole u bataljonu zbog njegove hrabrosti i drugarske neposrednosti.”
– Rodoljub Čolaković o Mirku Filipoviću u knjizi „Zapisi iz oslobodilačkog rata”
