Narodni heroj – Stevo Gliše Opačić iz Knina ( Hrvatska )
Stevo Gliše Opačić rođen je 8. avgusta 1923. godine u selu Plavnu kod Knina, u siromašnoj seljačkoj porodici. Posle završetka osnovne škole, kao kurir radnik zaposlio se na izgradnji Unske železničke pruge. Zatim je otišao u Beograd i radio kao građevinski radnik, gde je učestvovao u štrajkovima.
Posle Aprilskog rata, vratio se iz Beograda u Plavno, gde je učestvovao u prikupljanju oružja, municije i druge vojničke opreme. Početkom ustanka, 27. jula 1941. godine, zajedno s drugim ustanicima osvojio je ustašku kasarnu u Plavnu. U proleće 1942. godine Stevo Gliše Opačić bio je desetar, a zatim vodnik u Plavanjskoj partizanskoj četi, koja je ušla u sastav bataljona „Branko Vladušić“. Prilikom formiranja Druge dalmatinske brigade, bataljon je ušao u njen sastav.
U borbama kod Kupresa, krajem decembra 1942., ustaše su iznenadnim prodorom na Stožeru razbile Štab brigade i ugrozile Prvi bataljon. Stevo je s nekolicinom boraca sačekao ustaške snage koje su nastupale od Bugojna, izvršio juriš i razbio ih, obezbedivši bataljon. Bio je bombaš u napadu na elitne četničke jedinice Draže Mihailovića na Kalinoviku i prilikom prelaska Druge dalmatinske brigade preko Drine u Sandžak, aprila 1943. godine. U tim borbama bio je ranjen.
U početku Pete neprijateljske ofanzive, Druga dalmatinska brigada vodila je borbe na planini Sinjajevini. Tu se Stevo sukobio sa Nemcima i u borbama prsa u prsa sa vodom držao svoje položaje. U vreme bitke na Sutjesci, kada je Druga dalmatinska brigada vodila višednevne borbe na Barama, sprečavajući pokušaje nadmoćnijih nemačkih snaga da prodru u dolinu Sutjeske, Stevo Gliše Opačić je učestvovao u odbrani položaja i u protivjurišima. Stevo je tada sa vodom branio Planinicu, na koju su Nemci od 5. do 8. juna vršili napad za napadom, ali su svaki put bili odbačeni.
U pokretu preko Zelengore 11. juna, Prvi bataljon je iznanada upao u nemačku zasedu. Stevo Gliše Opačić je za vreme borbe zaplenio dva mitraljeza i dve radio-stanice. U borbi je likvidirano preko 40 nemačkih vojnika. Za iskazanu hrabrost i veštinu pri komandovanju jedinicom u borbi, Stevo je tih dana bio postavljen za komandira Treće čete.
U borbi s Nemcima, 17. avgusta 1943. godine, u selu Podgorje kod Tuzle, Stevo se sa četom provukao kroz šumu i napao Nemce s levog boka, odbacivši ih u dolinu i tako stvorio uslove za njihov poraz. Tom je prilikom poginulo i ranjeno 50 Nemaca. Učestvovao je i u bitkama koje je Druga dalmatinska brigada vodila kasnije u Crnoj Gori i Sandžaku krajem 1943. i početkom 1944. godine.
Juna 1944. godine, po naređenju Vrhovnog štaba NOV i PO Jugoslavije, Stevo Opačić je iz Crne Gore sa grupom od tridesetak vojno-političkih rukovodilaca iz Druge dalmatinske brigade upućen u Osmi korpus u Dalmaciju. Stevo je tada u Osmom korpusu postavljen za komandanta Četvrtog bataljona Četrnaeste brigade Devetnaeste divizije NOVJ, koja je tih dana vodila borbe na području severne Dalmacije. Bio se istakao u petnaestodnevnim borbama za oslobođenje Knina protiv Nemaca i četnika Momčila Đujića. U borbama je bio teško ranjen kod sela Oćestova, u sukobu boraca sa nemačkim tenkovima.
Posle rata, bio je na odgovornim dužnostima u Upravi državne bezbednosti (UDBA) za Srbiju i Jugoslaviju. U to vreme je pored vršenja dužnosti završio gimnaziju i Pravni fakultet u Beogradu. Od 1963. godine bio je generalni direktor preduzeća za spoljnu trgovinu „Progres“.
Nakon odlaska u penziju, živeo je u Beogradu, u naselju Cerak Vinogradi. Na vojnoj paradi „Korak pobednika”, održanoj 16. oktobra 2014. godine, povodom 70-e godišnjice oslobođenja Beograda, Stevo Opačić se nalazio među 20-ak veterana-učesnika Beogradske operacije.
Preminuo je 17. jula 2016. godine u Beogradu.[2] Kremiran je na beogradskom Novom groblju, a sahranjen u porodičnoj grobnici na groblju u Batajnici.
Bio je oženjen sa Ankom Opačić rođenom Bulat (1924—2016), koja je bila učesnica Narodnooslobodilačkog rata i nosilac Partizanske spomenice 1941, koju je upoznao krajem 1944. godine tokom lečenja u Biogradu na Moru, gde je ona radila u partizanskoj bolnici. Ona je bila rođena sestra generala Radeta Bulata, takođe narodnog heroja, a preminula je svega mesec i po dana pre njega. U braku sa njom imao je dvoje dece — ćerku Jadranku i sina Petra.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden Republike sa zlatnim vencem, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden rada sa crvenom zastavom, dva Ordena za hrabrost i Orden partizanske zvezde sa puškama. Ordenom narodnog heroja Stevo Gliše Opačić odlikovan je 23. jula 1953. godine.
