Narodni heroj – Zećir Musić iz Nove Varoši ( Srbija )
Zećir Musić rođen je 6. septembra 1919. godine u Novoj Varoši, u radničkoj porodici. Po zanimanju je bio kovački radnik. Komunističke ideje usvojio je preko svoje braće, koja su pripadala revolucionarnom omladinskom pokretu. Godine 1941, uključio se u pripreme za oružani ustanak. Stvorena je partizanska grupa koja je u prvim ustaničkim danima imala oštre okršaje s italijanskim fašistima i ustašama.
U jesen 1941. godine, Zećir Musić se nalazio među braniocima Užičke republike. Učestvovao je u borbama na Karanu, kod Ljubovije, Užica i ostalih mesta. Kao istaknuti borac, prvi put je bio javno pohvaljen od komande svoje čete, a njegovu jedinicu je već u prvoj ustaničkoj godini pohvalio i Vrhovni komandant Josip Broz Tito.
Kao borac Zlatarskog odreda, koji je jedno vreme dejstvovao kao zlatarska gerila i zadavao gubitke okupatorima i domaćim kvislinzima, borio se u Pljevaljskoj bici (1941), zatim u bitkama za Prozor, Livno, Jajce, Mrkonjić Grad i za druga mesta u Bosni, Crnoj Gori, Sandžaku i Srbiji.
Za člana Komunističke partije Jugoslavije primljen je 1942. godine. Iste godine bio je određen na odgovornu dužnost partizanskog kurira koji je održavao vezu između sandžačkih partizana i boraca u Crnoj Gori. Obavljajući kurirsku dužnost, usput je sakupljao podatke o neprijatelju i zbivanjima na prostranoj teritoriji koju je obilazio. O vrednosti tih podataka govorio je i Moša Pijade.
U žestokim okršajima koje su njegove jedinice imale sa neprijateljem, Zećir je više puta bio ranjavan. U jednom takvom sukobu sa nemačkim jedinicama kod Velikog Šturca, iako teško ranjen, borbom prsa u prsa, savladao je jednog nemačkog vojnika koji je imao u rukama mitraljez.
Zećir Musić bio je postavljen za komandira čete u Trećoj proleterskoj sandžačkoj brigadi. Ponovo je u jednom okršaju sa neprijateljem bio ranjen i upućen na lečenje u Italiju. Posle povratka, ponovno je uzeo učešća u borbama kao komandant bataljona u KNOJ-u.
Posle rata, Musić je preuzeo odgovorne funkcije u službama koje su se starale o bezbednosti zemlje. Završio je Višu partijsku školu i Višu školu za unutrašnju upravu. Radio je u organima narodne milicije, gde je napredovao do čina pukovnika.
Umro je 2. marta 1987. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941, Ordena zasluga za narod sa srebrnom zvezdom, Ordena bratstva i jedinstva srebrnom vencem, Ordena za hrabrost i ostalih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja Zećir Musić odlikovan je 27. novembra 1953. godine.
Od prvog dana Narodnooslobodilačke borbe, zajedno sa Zećirom u prvim borbenim redovima bili su njegov otac Seid, braća Bećir, Hajro, Mujo, Murat, Šućro i sestre Žila i Fatima.
