Pop Vlada Zecevic – Narodni heroj iz Loznice (Srbija)

Pop Vlada Zecevic – Narodni heroj iz Loznice (Srbija)

Pop Vlada Zecevic rođen je 21. marta 1903. godine u Loznici. Završio je bogosloviju u Sremskim Karlovcima, a Teološki fakultet u Beogradu. Od 1927. do 1941. godine službovao je kao sveštenik u Krupnju, gde je, kao opozicionar, aktivno učestvovao u političkom životu.

»Primetio sam da pored uobičajene crvene zvezde, ovaj pokretni arsenal ima i zlatan krst na svojoj kapi. Ovo je bio srpski pravoslavni sveštenik koji je u trenutku nemačke okupacije pokupio sve za borbu sposobne parohijane i poveo ih u šumu. Prvo se pridružio Mihailoviću i postao komandant jedne četničke jedinice. Ubrzo je, međutim, napustio četnike i prišao partizanima. Ovo je uradio, objasnio nam je, zato što kod Mihailovića nije imao dovoljno prilike da se bori. Kod partizana, s druge strane, mogao je da se bori koliko hoće, a istovremeno da i dalje zadovoljava duhovne potrebe Srba u Titovim jedinicama.« 

—Fitzroy MacLean, šef britanske vojne misije pri NOVJ

Aprila 1941. godine, dragovoljno je stupio u vojsku. Po kapitulaciji Jugoslavije, vratio se kući, nakon čega su ga uhitili organi Trećeg Reicha i držali u zatvoru do kraja juna iste godine. septembra 1941. sudjelovao je u podizanju narodnog ustanka zajedno sa Georgijem Bojićem iz Tronoše, i oni su sudjelovali u oslobađanju Loznice i Krupnja. Poslije toga bio je u četničkom rukovodstvu. Nakon napada na Šabac, partizani i četnici su se razišli, a pop Zečević je u to vrijeme preveo oko 500 četnika u partizane.

Pop Vlada Zecevic clan Komunističke partije Jugoslavije postao je 1942. godine. U ratu je bio zamjenik političkog komesara Valjevskog partizanskog odreda, član Vrhovnog štaba NOV i POJ, član Izvršnog odbora AVNOJ-a i povjerenik Vjerskog odsjeka Prvog zasjedanja AVNOJ, član Nacionalnog komiteta oslobođenja Jugoslavije (NKOJ) i povjerenik za unutrašnje poslove.

Poslije oslobođenja Jugoslavije nalazio se na raznim odgovornim dužnostima. U razdoblju od 1945. do 1946. godine obnašao je dužnost prvog ministra unutarnjih poslova FNRJ.Bio je ministar unutrašnjih poslova u Vladi FNRJ; ministar građevina i saobraćaja u Vladi NR Srbije (1952-1953); predsjednik Saveznog vijeća Savezne narodne skupštine (1954-1960); predsednik Odbora za organizaciju vlasti i upravu Savezne skupštine. Član Saveznog izvršnog veća bio je od januara 1953. godine. Bio je poslanik republičke Ustavotvorne i Savezne narodne skupštine, član Saveznog odbora SSRNJ, Predsjedništva Saveznog odbora SUBNOR i drugo. Imao je čin rezervnog pukovnika JNA.

Pop Vlada Zecevic umro je u Beogradu 26. oktobar 1970. godine. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građna na Novom groblju

U rodnoj Loznici podignut mu je spomenik.

Naglašavajući potrebu da se, radi pouke i poruke, sve zna i ništa ne zaboravi, pop Vlada Zecevic je avgusta 1942. godine, u članku koji je napisao za ,, Vojno-politički pregled” izneo prljavu ulogu četnika u Srbiji koju je lično doživeo kao pripadnik jedinica Draže Mihailovića kao i svoja razmišljanja o ciljevima četnika, o tome za koga se oni bore:

,, Ne govorim i ne pišem o četnicima iz lične mržnje, već radi potrebe da široke narodne mase saznaju pravu istinu. Od početka ustanka, kao pristalica vojno-četničkog odreda u Podrinskom okrugu, a naročito u Rađevini, bio sam u mogućnosti da pratim rad četnika i da saznam ono što su radili i uradili.

Gotovo svi oficiri s Ravne Gore imali su izričito naređenje Draže Mihailovića da ne stupaju u otvorenu borbu s okupatorom i da ni za živu glavu ne treba sarađivati s partizanima u zajedničkoj borbi protiv Nemaca. Takvo naređenje doneo nam je lično Dražin predstavnik Toma Maksimović, kasnije komesar za izbeglice pri Nedićevoj vladi. Tada se Maksimović pohvalio da novac za četnike, Draža dobija lično od Milana Nedića.

Poslednjih dana oktobra 1941. nakon sporazuma Draže Mihailovića s Nemcima i Nedićem, Georgije Bojić nam je doneo naredbu u kojoj je Draža objavio rat komunistima i da je svojim odredima naredio da protiv njih stupe u akciju.

Za kakve se ideale i ciljeve bore četnici i protiv koga se bore? Vele: bore se za kralja i otadžbinu, za svoju veru. Bore se za kralja koga su iz zemlje prognali četnički saveznici: Nemci, Italijani i ustaše. Bore se za otadžbinu koju su njihovi saveznici porobili, opljačkali, popalili i nevino stanovništvo pobili. Bore se za veru, a njihovi saveznici pobili su i prognali srpske sveštenike, a crkve porušili, opoganili i popalili.

Ta bratoubilačka borba, započeta od četnika, nastavlja se. Samo, mi umemo da delimo zavađeni narod od četničkih propalih vođa. Četnicima koji nisu okrvavili svoje ruke o braću partizane ima mesta kod nas i mi ih primamo i primaćemo ih u redove Narodnooslobodilačke vojske.

Isto onako kao što nemilosrdno uništavamo mrske okupatore i ustaše, tako ćemo uništiti i sve četničke vođe, pa i glavne kolovođe, Dražu, Pećanca i druge. A londonska izbeglička vlada, koja je zlonamerno doprinela da se poveća mera prolivene krvi našeg naroda, neće smeti da se vrati u Jugoslaviju ni sa belom zastavom. Izrodima i izdajnicima nema niti će biti mesta u Jugoslaviji. Mi neštedimice lijemo krv u ovoj borbi u kojoj pada cvet jugoslovenske omladine, ali ne za velikosrpstvo, ni za velikohrvatstvo kako žele ustaše, već za ravnopravnost i slobodu svih naroda Jugoslavije. Mi ćemo pobediti!”