Radmila Šišković Rada – Narodni heroj iz Velike Plane ( Srbija )
Radmila Šišković Rada rođena je 6. septembra 1923. godine u selu Velikom Orašju, kod Velike Plane. Godine 1926. njeni roditelji su se preselili u Smederevsku Palanku, gde je njen otac Ivan radio kao službenik. Posle završene osnovne škole, koju je završila s odličnim uspehom, upisala je gimnaziju u Smederevskoj Palanci.
Godine 1941. kada je počeo Drugi svetski rat u Jugoslaviji, Radmila Šišković je imala sedamnaest godina i bila učenica Šestog razreda gimnazije. Još ranije, preko svog starijeg brata i svojih školskih drugova, upoznala se revolucionarnim omladinskim pokretom. Prvih meseci rata postala je član Saveza komunističke omladine Jugoslavije. Učestvovala je u mnogim skojevskim akcijama u Smederevskoj Palanci i okolini i prenosila poruke Brani Jevtiću, koji je bio član Mjesnog komiteta SKOJ-a. Aktivno je učestvovala i u pripremama za oružani ustanak – sakupljala je sanitetski materijal i drugu opremu, pisla i ljepila parole po gradu i dr.
U toku jula 1941. godine radila je kao pozadinski ilegalni radnik na snabdevanju prve organizovane partizanske jedinice u Donjoj Jasenici Azanjske partizanske čete, a ujedno je i bila kurir. U avgustu je boravila u Rači Kragujevačkoj, i stupla je u vezu sa Drugim šumadijskim partizanskim odredom. Po povratku u Smederevsku Palanku, saznala je da je traže žandarmi. To, kao i streljanje 16 partizana-komunista od strane Njemaca, 20. jula 1941. godine, u okolini Smederevske Palanke, odlučilo je da Radmila Šišković Rada donese odluku o napuštanju grada i ode u partizane. Iako su njeni roditelji bili protivni njenom odlasku u partizane, jer je bila isuvše mlada, ona je krajem avgusta napustila grad i otišla u partizane.
Po dolasku u partizane Radmila Šišković Rada stupila je u Palanačku partizansku četu Drugog šumadijskog odreda. Rukovodstvo čete je, zbog njene mladosti, pokušalo da utiče na nju da se vrati u grad, ali je ona to odbijala. U početku je radila u tehničkom odeljenju Odreda, ali je stalno insistirala da joj dozvole da učestvuje u borbi kao borac. Polovinom septembra 1941. godine izvršena je reorganizacija Palanačke partizanske čete i Radmila je postala borac – puškomitraljezac i bombaš. Bila je bila prva žena-borac Ralanačke čete i jedna od prvih žena-boraca u Drugom šumadijskom partizanskom odredu.
Kao borac učestvovala je u mnogim borbama i akcijama Palanačke partizanske čete. U borbi protiv Nemaca kod Azanje, poznatoj kao i „Azanjska bitka“, 23. septembra 1941. godine, njena četa je prihvatila frontalnu borbu protiv oko 450 nemačkih vojnika. Radmila je u ovoj borbi pokazala izuzetnu hrabrost i neustrašivost.
Radmila Šišković Rada učestvovala je s jednom grupom partizana u rušenju železničke pruge između sela Glibovca i Kusatka, sečenju telefonskih žica i prekopavanju puta. Jedne noći učestvovala je u diverziji u Smederevskoj Palanci, kada je zapaljen namčki magacin. Iako je bila mlada devojka, uvek se među prvima dobrovoljno javljala za učešće u akcijama. Posebno se istakla u borbama na Rudniku, koje je su jedince Drugog šumadijskog odreda vodile protiv nadmoćnijih nemačkih snaga, tokom Prve neprijateljske ofanzive, u jesen 1941. godine.
Decembra 1941. godine, posle nemačke ofanzive, zajedno sa odredom prešla je u Sandžak, a potom u istočnu Bosnu, gde je 1. marta 1942. godine njen odred uključen u sastav novoformirane Druge proleterske udarne brigade. Tokom Druge neprijateljske ofanzive, učestvovala je u borbama na Borikama, kod Rogatice, Vlasenice i dr. Priče o njenoj hrabrosti širile su se među borcima. Osim hrabrosti odlikovale su je i prisebnost i snalažljivost u najtežim trenicima borbi. Bila je zbog toga omiljena među drugovima, koji su je zvali Rada. Posle napada na Kupres, avgusta 1942. godine, u kojoj se posebno istakla, Vrhovni komandant NOV i POJ Josip Broz Tito je 6. novembra 1942. godine pohvalio „partizanku Šišković Radu, koja daje primer svojim drugovima kako treba tući neprijatelja“. Ubrzo potom primljena je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije i postavljena je za zamenika političkog komesara čete.
Pored mnogih borbi u kojima je učestvovala i u kojima se istakla, posebno se ističe borba na Drini, 17. aprila 1943. godine, kada je njen bataljon prelazio Drinu, u blitini Foče. Na drugoj strani reke nalazile su se jake četničke snage utvrđene u bunkerima. U toku teških borbi mnogi Radini drugovi su izginuli na brdu Pliješu, gde su vođene najžešće borbe. Dok se nekim borcima činilo nemogućim osvajanje brda, Radmila Šišković Rada je hrabrila svoje drugove i prva je sa bombama krenula na neprijatelja. Za njom su krenuli i ostali borci. Ona je u tom jurišu bila teško ranjena, ali nije dozvolila da je iznesu sa bojišta. Ostala je da bodri svoje drugove koji su, ohrabreni njenim primerom, prikupili poslednje snage i osvojili brdo Pliješ.
Od rana zadobijenih u borbi na Drinu, Rada je preminula preminula 3. maja 1943. godine u bolnici Druge proleterske brigade.
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, Radmila Šišković Rada proglašena je za narodnog heroja.
Jedna osnovna škola u Smederevskoj Palanci nosi njeno ime, a 1963. godine u dvorištu škole joj je podignut spomenik.
