Rođen Dragan Bjelogrlić – 10.10.1963 – YU KALENDAR
Na današnji dan
10. oktobra 1963. godine
Rođen Dragan Bjelogrlić jugoslovenski glumac, scenarista i producent (Opovo, 10. oktobar 1963)
Bjelogrlić je prvi put pred kamerama glumio sa 15 godina i to u filmu Branko Bauera Boško Buha (1978), tumačeći lik Save Jovanovića Sirogojna.
1984. upisao je Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu, na kojem je diplomirao 1989. godine
Proslavio se ulogom Slobodana Popadića u seriji Bolji život (1987 – 1990). Nakon te uloge, usledile su uloge u TV seriji „Zaboravljeni“ (1990) i filmovima „Crni bombarder“ (1992), „Pun mesec nad Beogradom“ (1993), „Lepa sela lepo gore“ (1996), koje su Bjelogrlića uvrstile u red najpoznatijih i najpriznatijih jugoslovenskih glumaca.
Poslednjih godina Bjelogrlić se okušao kao producent, a prvi film koji je producirao bila su Lepa sela lepo gore.
Mnogi ga smatraju „srpskim Robertom Redfordom“ i važi za jednog od deset najmoćnijih ljudi jugoslovenske kulture. Privatni život Dragan je sa majkom Nadom, ocem Tomislavom i bratom blizancem Goranom živeo u Barandi do svoje druge godine. Nakon toga su se preselili u Beograd gde je završio osnovnu i srednju školu.
Kratko je bio u dramskoj grupi Radio Beograda iz koje ga je pedagog Bata Miladinović izbacio zbog nestašluka. Sa dvanaest godina je osvojio treće mesto na Republičkom takmičenju u kraul tehnici plivanja. U osmom razredu je bio jedan od deset najuspešnijih učenika na Republičkom takmičenju u matematici. Imao je sklonosti ka prirodnim naukama i bio je vukovac.
Kada je Dragan napunio 18 godina, otac Tomislav je preminuo. U jednom od njihovih poslednjih razgovora ga je posavetovao da izabere ozbiljniju profesiju pa se umesto glume odlučio za građevinu. Iako mu je dobro išla, na drugoj godini je shvatio da time ne želi da se bavi. Majka i brat su podržali njegovu odluku da napusti studije. 1984. godine je iz drugog puta upisao Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu.
Pet godina kasnije je diplomirao. Bio je u klasi profesora Vladimira Jevtovića i studirao je sa: Vesnom Trivalić, Mirjanom Joković, Vesnom Stanojević, Tatjanom Venčelovski, Dušankom Dudom Stanojević, Brankom Pujić, Srđanom Žikom Todorovićem, Darkom Tomovićem, Miloradom Mandićem – Mandom, Draganom Petrovićem – Peletom i Bodom Ninkovićem. Pošto su svi ostvarili vrhunske karijere, važe za jednu od najuspešnijih klasa u istoriji ovog fakulteta koja je danas poznata pod nazivom „12 veličanstvenih“ i „turbo klasa FDU“.
Dragan Bjelogrlić početkom devedesetih godina je upoznao studentkinju engleskog jezika i književnosti Maju sa kojom je snimio reklamu za kuhinjski nameštaj. Ubrzo su počeli da se zabavljaju, a 14. februara 1996. godine su se venčali.
Maja je tada prestala da se bavi manekenstvom i zaposlila se kao prevodilac. Iako joj nije tražio da se odrekne karijere, svidelo mu se to što je konzervativna i što su joj u životu najvažniji porodica, ljubav i prijateljstvo. 19. jula 1996. godine su dobili ćerku Miu, a 30. aprila 2000. godine su postali roditelji dečaka koga su nazvali Aleksej. Mia liči na majku i student je Fakulteta političkih nauka, dok je Aleksej isti otac i bavi se fudbalom. Glumac ne voli da meša privatni i profesionalni život pa svoj brak i porodicu čuva od očiju javnosti.
Najviše se ponosi svojom decom i smatra da je to zasluga njegove supruge.
1994. godine Dragan Bjelogrlić i njegov brat Goran, koji je po zanimanju elektroinženjer, su osnovali producentsku kuću „Kobra“. Bjelina sestra od tetke je pevačica Zorana Pavić sa kojom je veoma blizak. Zajedno su obradili duet „Nekako s’ proleća“, a Bjela smatra da je u njemu više glumio nego što je pevao.
Osobine i uverenja Za sebe kaže da je tvrdoglav i da voli da bude glavni u svemu. Važi za osobu koja nema dlake na jeziku i otvoreno priča o politici i drugim društvenim temama. Ponosan je na uspeh koji je postigao uprkos tome što nikada nije imao stalno zaposlenje, niti je bio član političke stranke. Odbio je poziv Zorana Đinđića da postane član Upravnog odbora Demokratske stranke jer je odlučio da se ne bavi politikom. Fudbal Od malih nogu je išao na fudbalske utakmice i navijao je za Partizan.
Bio je član Upravnog odbora ovog fudbalskog kluba, ali je krajem 2015. godine zbog loših rezultata prestao da učestvuje u njegovom radu i podneo je ostavku. Izjavio je da bi i kompletno rukovodstvo trebalo isto da uradi. U julu 2017. godine je snimio kratak spot u kome je podržao seniorsku republiku Srbije i pozvao je navijače da prisustvuju utakmicama.
Jedan od najboljih Bjelinih prijatelja je bio pokojni glumac Milorad Mandić – Manda koji je krstio njegovu decu. Nakon kumovljeve smrti, okupio je donatore i pomogao je njegovoj porodici da isplati kredit za stan koji je iznosio 86.000 evra. Dragana Nikolića je smatrao jednim od poslednjih romantičnih heroja i teško mu je pala njegova smrt. U korektnim je odnosima sa većinom svojih kolega koji rado glume u njegovim filmovima.
Devedesetih godina je počeo da se druži sa Nikolom Kojom, a to prijateljstvo i dan danas traje. Veliki deo života je proveo u kafani i veoma mu je važno da bude u dobrom društvu. Za sebe kaže da duže može da izdrži pod vodom nego u kući.
2007. godine je organizovao Nacionalni filmski festival u Novom Sadu. Zbog toga je na njega sprovedena hajka i snimljen je dokumentarac u kojem je osumnjičen za nestanak 800.000 evra iz budžeta festivala.
Insistirao je da se uradi revizija finansijskog izveštaja i dokazao je da ove optužbe nemaju veze sa istinom. Nakon ovoga je odustao od festivala. 2011. godine je sa Svetlanom Bojković tužio RTS jer mu nisu isplatili honorar od 861.000 dinara za repriziranje serije „Bolji život“. Iako su naredne godine dobili spor, Javni servis im je ostao dužan.
Od 2014. godine je član Grupacije za kinematografiju čiji je jedan od ciljeva preispitivanje privatizacije 14 beogradskih bioskopa. Početkom 2015. godine je, na čelu Grupacije, javno negodovao zbog napada na Radoša Bajića nazivajući to napadom na njihovu profesiju. Bio je član Upravnog odbora Filmskog centra Srbije, ali je 2015. godine podneo ostavku jer je planirao da učestvuje na konkursu koji je ova institucija raspisala. Rekao je da je Goran Paskaljević jedan od najzaslužnijih za njen raspad.
Dragan Bjelogrlić je veliki ljubitelj automobila. Imao je „poršea“ koji je zamenio „jaguarom“ čija se cena kreće od 50.000 do 70.000 evra. Napravio je nekoliko saobraćajnih prekršaja zbog brze vožnje. Izgled i sport Draganova visina iznosi 173 cm, a težina 79 kg. Rekreativno igra tenis.
1978. godine Dragan Bjelogrlić i njegovi drugovi sa fudbala su slučajno otišli na audiciju za film „Boško Buha“. Njega je zapazio producent Branko Lustih koji je pomagao Branku Baueru koji će značajno uticati na glumčevu karijeru. Iako mu je prvobitno namenjena uloga Miće Školarca, glumio je Savu Jovanovića Sirogojna.
Nakon toga je na velika vrata ušao u svet filma. 1987. godine je počeo sa snimanjem poslednje jugoslovenske serije „Bolji život“ u kojoj je glumio Slobodana Bobu Popadića. U početku se plašio da ga ne svrstaju u glumce lakih žanrova jer je ova serija spadala u sapunice, a kasnije je doživeo ogromnu popularnost.
Nakon toga su usledili angažmani u brojnim filmovima kao što su: „Braća po materi“, „Kako je propao rokenrol“, „Hajde da se volimo 3“, „Crni bombarder“, „Dva sata kvalitetnog programa“, itd. Draganu je bila ponuđena uloga Anđela u filmu „Mi nismo anđeli“ koju je odbio jer je tada snimao film „Crni bombarder“. 1996. godine mu je dodeljena jedna od glavnih uloga u filmu „Lepa sela lepo gore“. Bio je Milan, dečko koji se bori sa sukobima u sebi i u državi.
Osim kao glumac, oprobao se i kao producent u ovom ostvarenju koje je predstavljalo srpskog kandidata za Oskara za najbolji film van engleskog govornog područja za 1996. godinu. Sledeću upučatljivu ulogu je imao dve godine kasnije u „Ranama“ koje su postale kultni srpski gangsterski film. Bjelogrliću je dodeljena uloga mafijaša Ljubiše Kurčubića – Kureta koju je maestralno izveo.
Nakon tragične smrti devetnaestogodišnjeg Dušana Pekića koji je igrao Pinkija u „Ranama“, Bjela i Srđan Dragojević su se zalagali i izborili da se na Niškom festivalu najboljem glumcu naturščiku dodeli nagrada koja nosi njegovo ime. 2014. godine je u emisiji kod Ivana Ivanovića priznao da su režimu ponudili lažni scenario da bi dobili novac za snimanje ovog antidržavnog filma.
Zatim je glumio u seriji „M(j)ešoviti brak“ i filmovima: „Nebeska udica“, „Rat uživo“, „Nataša“, „Sivi kamion crvene boje“, „Ivkova slava“, „Crni Gruja i kamen mudrosti“, itd. 2007. godine je počeo sa snimanjem serije „Vratiće se rode“ u kojoj je tumačio jednu od glavnih uloga, Aleksandra Vrancova Eksera. Dve godine kasnije je urađen film „Rode u magli“ sa istom glumačkom ekipom. Radnja serije i filma se odvijala u glumčevom rodnom mestu, Barandi, a on je svojim komšijama poverio neke manje uloge.
U narednom periodu se pojavio u serijama: „Budva na pjenu od mora“, „Ravna gora“, „Folk“, „Čizmaši“, „Vojna akademija“, „Senke nad Balkanom“ i „Koreni“, kao i u filmovima: „Ma nije on takav“, „Mamaroš“, „Spomenik Majklu Džeksonu“, itd. Nije imao dublere i nije se zaljubio na snimanju ostvarenja u kojima je glumio. U januaru je sa Anicom Dobrom otvorio i vodio Svetosavski bal u Beču koji je održan u hotelu „Šenburn“.
Dragan Bjelogrlić je uglavnom poznat kao televizijski glumac, a igrao je u predstavama: „Bluz za mesiju“, „Let iznad kukavičjeg gnezda“, „Ratna kuhinja“, itd.
Dragan Bjelogrlić je režirao filmove: „Montevideo, Bog te video!“ i „Montevideo, vidimo se!“, kao i serije „Montevideo, Bog te video!“ i „Senke nad Balkanom“.
Njegov rediteljski prvenac je „Montevideo, Bog te video!“ koji važi za jedan od najuspešnijih srpskih filmova. Odgledalo ga je više od pola miliona ljudi, a pohvalio ga je i čuveni ruski reditelj Nikita Mihalkov. 2011. godine je bio srpski kandidat za dodelu Oskara za najbolji strani film (van engleskog govornog područja). Izabran je za najbolji film na ruskom festivalu sportskog filma „Atlanta“. Na prvoj dodeli regionalnih „Gorki list MTV filmskih nagrada“ je proglašen za najbolje ostvarenje.
Srpski ogranak Međunarodne federacije filmskih kritičara FIPRESCI ga je proglasio najboljim filmom u 2010. godini, a Draganu su uručili nagradu za najboljeg reditelja. 2014. godine Novaj Đoković je organizovao projekciju filma „Montevideo, vidimo se!“ koja je održana u Los Anđelesu.
Iste godine Bjela je režirao scensko-muzički-filmski spektakl „Priča o čvrgama i nebu“ čiji je povod bio 70 godina od oslobođenja Beograda. 2015. godine je Dragan počeo da radi film „Čuvari formule“ koji govori o spasavanju petorice srpskih naučnika transplantacijom koštane srži, ali on još uvek nije predstavljen javnosti. Tom prilikom je promovisao akciju u kojoj je pokušao da ubedi što veći broj ljudi da zaveštaju svoje organe. On je 2002. godine postao donor. 2017. godine se posvetio seriji „Senke nad Balkanom“ u kojoj je reditelj i glavni glumac.
Hteo je da njen naziv bude „Crno sunce“, ali na RTS-u su ga ubedili da ga promeni. Na dvodnevnom festivalu „Nakultiviši se“ studentima je rekao da će ovaj projekat biti ili nešto najbolje ili najgore što je uradio u karijeri. Bjela planira da ostane u rediteljskim vodama, a voleo bi da napravi seriju o dinastiji Nemanjić koja će biti nalik na „Igru prestola“. Zalaže se za praćenje svetskih trendova pa je po ugledu na njih spojio glumački, rediteljski i producentski talenat. Želja mu je da kao reditelj i producent bude nagrađen Oskarom za najbolji strani film.
Napisao je scenario za serije: „Vratiće se rode“, „Montevideo, Bog te video!“ i „Senke nad Balkanom“ i filmove: „Rat uživo“ i „Montevideo, vidimo se!“ Produkcija Bjelogrlić je potpisan kao producent serije „Vratiće se rode“ i filmova: „Lepa sela lepo gore“, „Rane“, „Rat uživo“, „Mali svet“, „Ivkova slava“ i „Rode u magli“
Dragan Bjelogrlić je osvojio više od 15 glavnih nagrada za filmove na domaćim festivalima i preko 20 internacionalnih priznanja i gran prija.
Neke od njih su: 1991. godine nagrada za najbolji glumački par sa Vesnom Trivalić na festivalu u Nišu za seriju „Bolji život“; 2 gran prija „Ćele kula“ za najboljeg glumca u filmu „Lepa sela lepo gore“ na glumačkom festivalu u Nišu; 2 Zlatne mimoze za najbolju ulogu u filmu „Lepa sela lepo gore“ na filmskom festivalu i Herceg Novom; Statueta Sloboda za najbolje glumačko ostvarenje na Filmskom festivalu u Sopotu; Nagrada „Povelja“ za izuzetnu mušku ulogu u filmu „Dr Rej i đavoli“; Zlatna Arena za najbolji scenario za seriju „Montevideo, Bog te video!“. 2011. godine nagrada publike u Moskvi za film „Montevideo, Bog te video!“; 2014. godine priznanje za izuzetan doprinos filmskoj umetnosti koje su mu dodelili članovi porodice Karić.
