Rođen Milivoje Mića Tomić – 10.02.1920.-YU KALENDAR
Na danasnji dan
10. februara 1920. godine
Rođen Milivoje Mića Tomić jugoslovenski glumac (Beograd, 10. februar 1920. – Beograd, 23. avgust 2000.)
Milivoje Mića Tomić poznat je kao deda Maksa iz Maratonaca, mada je glumio u preko 100 domaćih filmova.
Studirao je pravo, a potom je upisao Odsek za pozorišnu umetnost na Muzičkoj akademiji u Beogradu. Nakon rata član je KUD “Lola Ribar”, zatim Akademskog pozorišta, radio-drame Radio-Beograda, te Beogradskoga dramskog pozorišta ( od 1952. do 1961. godine), u kojem igra u nizu komada M. Krleže, M. Glišića, W.Sheakspearea, J. Anouilha, A. Millera i dr., ali i gostuje u Ateljeu 212 (npr. prizvedba ČEKAJUĆI GODOA S. Becketa). Nakon toga, u slobodnom statusu, neko je vreme član putujuće družine Udruženja glumaca.
Filmske karijeru otpočinje 1954. manjim sporednim ulogama, da bi se u filmovima TRI (1965) A. Đorđevića te NEPRIJATELJ (1965) i BUĐENJE PACOVA (1967) Ž. Pavlovića predstavio kao karakterni glumac koji se pamti po likovima običnih, svakodnevnih ljudi “iz života” – toliko uverljivim, da su npr., gledaoci popularne televizijske serije poverovali su da je njegov junak zaista doktor!
Nastupio je u više od trideset filmova beogradskih reditelja nove generacije:
D.Karaklajića ( LJUBAVNI ŽIVOT BUDIMIRA TRAJKOVIĆA, 1977), M. Jelića ( TIGAR, 1978 ), G. Markovića (NACIONALNA KLASA, 1979; MAJSTORI, MAJSTORI, 1980), Z. Šotre (OSVAJANJE SLOBODE, 1979; IDEMO DALJE, 1982; DRŽANJE ZA VAZDUH, 1985; BRAĆA PO MATERI, 1988), S. Karanovića (PETRIJIN VENAC, 1980, ZA SADA BEZ DOBROG NASLOVA, 1988),S. Šijana (MARATONCI TRČE POČASNI KRUG, 1982), te B: Nikolića i D. Kovačevića (BALKANSKI ŠPIJUN, 1984). Uspešno je sarađivao i sa V. Vučom (MOJA LUDA GLAVA, 1971), B. Čengićem ( ULOGA MOJE PORODICE U SVETSKOJ REVOLUCIJI, 1971), B. Bauerom (SALAŠ U MALOM RITU, 1976), M. Miloševičem (MOLJAC, 1984) i dr. Pored toga, snimio je i veći broj malih epizoda u domaćim i koprodukcijkim filmovima.
U avgustu 1997. godine primio je nagradu za životno delo “Pavle Vuisić”.
