Sudbina partizanske porodice Baruh
Bulina Baruh i njenih šestoro dece (1925). U partizanima i pokretu otpora poginula su sva trojica braće Baruh i njihove dve sestre. Rat, holokaust i antifašističku borbu su preživeli samo Sonja i majka Bulina. Porodica Baruh je jevrejskog (sefardskog) porekla iz Beograda.
S leva na desno: Josif (Joži), Baruh (Bora), Isidor (Isa), Rašela (Šela), Simha (Sonja), Berta (Bela) i majka Bulina.
Čitava porodica je pre rata pripadala radničkom pokretu, a za vreme rata oslobodilačkom antifašističkom pokretu. Porodica je bila siromašna i braća i sestre Baruh odrasli su u nemaštini u sirotinjskom delu Dorćola.
Najpoznatiji su Isa i Bora.
Isa je posthumno proglašen za narodnog heroja. Bio je jedan od prvih boraca Užičkog partizanskog odreda. Poginuo je 18. avgusta 1941. na Drežničkoj gradini kod Užica u borbi protiv Nemaca, albanskih i srpskih žandarma. Bila je to prva velika borba partizana protiv nemačke vojske. Po obrazovanju je bio mašinski inženjer. Nekoliko puta pre rata je dobijao otkaze i hapšen kao komunista.
Bora je 1941. bio borac Valjevskog partizanskog odreda, a početkom 1942. postao je borac Suvoborskog partizanskog odreda. Zarobljen je od strane četnika 18. marta 1942. i predat Nemcima. Nacisti su ga streljali kao banjičkog logoraša 4. jula 1942. Prethodno je mučen u zatvoru Gestapoa u Beogradu. Poznat je kao slikar. Završio je Pravni fakultet u Beogradu.
Joži je bio jedan od najborbenijih studenata Filozofskog fakulteta u Beogradu, takođe je više puta hapšen i mučen u Glavnjači, kao i starija braća. Poput Ise bio je borac Užičkog partizanskog odreda. Ranjen je prilikom borbe za oslobođenje Bajine Bašte i umro je u užičkoj bolnici 8. oktobra 1941.
Šela je zbog siromaštva bila prinuđena da napusti studije hemije i da se zaposli kao tekstilna radnica. Bila je aktivna u sindikalnoj borbi, zbog čega je pre rata bila 8 meseci u zatvoru. Udala se za inženjera Lazara Simića, komunistu. Njih dvoje su u leto 1941. dobili zadatak da proizvode eksploziv koji su komunisti koristili u diverzijama. Početkom avgusta 1941. oboje su teško ranjeni u eksploziji prilikom spravljenja eksploziva u jednoj kući na Neimaru. Uhapšeni su od strane Gestapoa i sprovedeni u zatvor. Šela je oslepela od eksplozije. Streljani su u krugu Banjičkog logora, 8. oktobra 1941. Pošto Šela nije mogla da se kreće i da stoji od opekotina, nacisti su je dovukli na rukama, prislonili uza zid i tako streljali.
Najmlađa sestra Bela se skrivala u Beogradu nakon odvođenja Jevreja u logore. Otkrivena je i uhapšena od strane Gestapoa. Mučena je u zatvoru Gestapoa. Nacisti su je streljali 13. marta 1943. Tada je imala 19 godina.
Sonja i majka su uspele da pobegnu iz Beograda. Majka Bulina je preživela rat krijući se u partizanskom selu Drugovac (to je ono selo kod Smedereva u kome su četnici ubili 72 stanovnika u jednom danu). Sonja se krila u Jagodini. Holokaust su preživeli Borina supruga Dolores, inače Venecuelanka, i njen i Borin sin Žan. Krili su se pod lažnim identitetom u Beogradu, živeći u strahu sve do oslobođenja. Borine slike su sačuvane.
Preuzeto sa: http://slikepartizana.com/sudbina-partizanske-porodice-baruh/
