Dr.Dragiša Ivanović – Narodni heroj iz
Sjenice ( Srbija )
Dr. Dragiša Ivanović rođen je 9. oktobra 1914. godine u selu Sjenice kod Podgorice. Osnovnu školu završio je u Medunu i Podgorici, a gimnaziju u Podgorici. Na Beogradskom univerzitetu završio je elektromašinsku tehniku, a potom je neko vreme studirao filozofiju.
Po dolasku na Univerzitet, uključio se u revolucionarni studentski pokret. Učestvovao je u mnogim akcijama, štrajkovima i demonstracijama. Bio je predsednik Udruženja studenata mašinske elektrotehnike. Član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) postao je 1934. godine.
Godine 1934, policija je Dragišu, zajedno sa 44 aktivista revolucionara, zatočila u koncentracionom logoru kod Višegrada. Po kazni je 1939. godine upućen u vojsku, iako je još uvek studirao. I umesto u Školu rezervnih oficira, bio je upućen u trupe. Aprilski rat ga je zatekao na Skadarskom frontu.
Nakon kapitulacije Jugoslavije, Dr. Dragiša Ivanović vratio se u Podgoricu i uključio u revolucionarnu aktivnost. Maja 1941. godine, postao je član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Početkom jula, po odluci Mesnog komiteta KPJ Podgorica, bio je upućen u Kuče kako bi učestvovao u pripremama za oružani ustanak, proglašen posle napada na SSSR. Kao komesar gerilskih odreda Kuča, aktivno je učestvovao u Trinaestojulskom ustanku.
U jesen 1941, bio je izabran za političkog komesara bataljona „Marko Miljanov“, koji je vodio borbe u Kučima i delom snaga učestvovao u borbi na Jelinom Dubu u Bratonožićima 18. oktobra 1941. godine. Februara 1942,Dragiša Ivanović bio je imenovan za političkog komesara Zetskog partizanskog odreda. Kratko vreme bio je politički komesar Prvog crnogorskog omladinskog bataljona. Od sredine aprila do juna 1942. godine, ponovo je bio komesar Zetskog odreda. Učestvovao je u brojnim borbama i okršajima Zetskog odreda oko Podgorice, Danilovgrada, na Morači, na sektoru Nikšića i u Pivi.
Nakon formiranja Pete crnogorske brigade, Dr. Dragiša Ivanović je bio imenovan za političkog komesara njenog Četvrtog bataljona. S brigadom je učestvovao u borbama na tromeđi Crne Gore, Bosne i Hercegovine, na Zelengori, Mrčinu, u rejonu Sutjeske i u proboju Pete crnogorske brigade od Sutjeske do Prozora od 22. jula do 2. avgusta 1942. godine. Kraće vreme bio je politički komesar Četvrtog bataljona Prve proleterske brigade.
Od novembra 1942. do novembra 1943. godine, bio je politički komesar Pete proleterske brigade, čiji je komandant bio Sava Kovačević. Sa brigadom je učestvovao u borbama u dolini Vrbasa i centralnoj Bosni krajem januara 1943, u bici na Neretvi i na Sutjesci. Posle Pete neprijateljske ofanzive, učestvovao je u razbijanju četnika u istočnoj Bosni i Crnoj Gori i u stvaranju slobodne teritorije.
Novembra 1943. godine, bio je imenovan za političkog komesara 29. hercegovačke divizije, čiji je komandant bio Vlado Šegrt. Avgusta 1944, Ivanović je bio imenovan za političkog komesara Mornarice NOV Jugoslavije. Tada je učestvovao u brojnim desantima i drugim poduhvatima na ostrvima, kao i u operacijama za konačno oslobođenje Jugoslavije, poput Riječke i Tršćanske operacije.
Početkom 1946. godine, po odobrenju Ministarstva narodne odbrane, Dragiša Ivanović konkurisao je za docenta na Tehničkom fakultetu u Beogradu, a potom je demobilisan. Od tada je stalno radio na Tehničkom fakultetu. Doktorirao je 1955, a za redovnog profesora na Beogradskom univerzitetu bio je izabran 1963. godine.
Pored naučnog i pedagoškog rada, obavljao je i društvene funkcije. Bio je član Univerzitetskog komiteta SKS Beograd i član Centralnog komiteta SK Srbije od 1959. do 1964. godine. Dva mandata, 9 godina, bio je poslanik Prosvetno-kulturnog veća Savezne skupštine Jugoslavije.
Bio je dekan Elektrotehničkog fakulteta od 1959. do 1962. i rektor Beogradskog univerziteta od školske godine 1967/’68. do 1970/’71, redovni profesor Univerziteta, član Naučnog društva SR Crne Gore i ostalo.
Za redovnog člana Društva za nauku i umjetnost Crne Gore Dragiša Ivanović bio je izabran 1973. godine, a za redovnog člana Crnogorske akademije nauka i umjetnosti 1983. godine. Bio je dopisni član Akademije nauka i umetnosti Kosova, Naučnog društva Srbije i Njujorške akademije. Dobitnik je Nagrade AVNOJ-a.
Penzionisan je kao redovni profesor Univerziteta 1983. godine.
Umro je 27. septembra 2001. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.
