Narodni heroj – JELISAVETA BEBA PETROV iz Banja Luke
( BiH )
Jelisaveta Beba Petrov rođena je 28. jula 1919. godine u Banjaluci. Godine 1923. njena porodica preselila se u Vršac, gde je završila osnovnu školu i gimnaziju. Potom je upisala Pravni fakultet u Beogradu.
Još kao učenica gimnazije u Vršcu, zajedno sa mlađim bratom Branislavom Bracom uključila se u omladinski revolucionarni pokret. Odmah nakon polaganja mature, 1939. godine Jelisaveta je primljena u tada ilegalnu Komunističku partiju Jugoslavije (KPJ). Prve veze sa komunističkim pokretom dobila je od starije sestre Dragice, koja je bila student Filozofskog fakulteta i učesnica revolucionarnog studenstkog pokreta.
Zajedno sa sestrom Dragicom, bila je jedan od osnivača Omladinske sekcije Ženskog pokreta u Vršcu i jedan od najaktivnijih njegovih članiova.
Radila je takođe u partijskoj tehnici i pomagala Žarku Zrenjaninu pri umnožavanju partijskog materijala. Aktivno je pomagala bratu Braci na organizovanju organizacija Saveza kounističke omladine Jugoslavije (SKOJ) u Vršcu i okolini. Bila je sekretar Okružnog komiteta SKOJ-a za Vršac. Na Petoj pokrajinskoj konferenciji SKOJ-a za Vojvodinu, februara 1940. godine bila je izabrana za članicu Pokrajinskog komiteta.
Godine 1940. je bila uhapšena u Vršcu.Jelisaveta Beba Petrov u zatvoru je tada provela oko 40 dana, ali uprkos svim mučenjima, pred policijom ništa nije priznala, pa je usled nedostatka dokaza bila puštena.
Posle okupacije Jugoslavije, 1941. godine, po odluci KPJ, prebacila se u Pančevo. Tamo je radila na organizovanju ustanka i južnom Banatu. Bila je član Okružnog komiteta KPJ za južni Banat i radila u partijskoj tehnici.
Početkom marta 1942. policija je saznala za sklonište Okružnog komiteta, na periferiji Pančeva. U zoru 6. marta 1942. godine, policijsko-okupacione snage, predvođene Jurajom Špilerom, opkolile su kuću u kojoj su se pored Jelisavete, nalazili i njen brat Braca Petrov, koji je bio sekretar OK KPJ za južni Banat i Slavko Tomić, član OK KPJ za južni Banat. Nakon saznanja da su opkoljeni, oni su odbili da se predaju i pružili su otpor neprijatelju. Nakon duže borbe, neprijatelj je upao u kuću.
Braca Petrov je poginuo na licu mesta, dok su Jelisaveta i Slavko bili teško ranjeni. Po prebacivanju u bolnicu, Jelisaveta je istog dana preminula.
U opkoljenoj kući, među uništenim partijskim materijalom, nađena je poruka „Mi umiremo za slobodu naroda”.
Dom omladine u Vršcu je nosio njeno ime sve do 2001. godine.
Čitava Jelisavetina porodica je učestvovala u Narodnooslobodilačkom ratu. Pored brata Brace (1921—1942), poginula joj je i starija sestra Dragica (1916—1942) i snaja Olga (1920—1942). Danica i Olga su bile zatočene u logoru na Banjici, a ubijene su istog dana — 9. maja 1942. godine. Olga je proglašena za narodnog heroja.
U leto 1939. godine Jelisaveta se udala za Žarka Zrenjanina (1902—1942), poznatog vojvođanskog komunistu i sekretara Pokrajinskog komiteta KPJ za Vojvodinu. Oni se nisu zvanično venčali u opštini ili crkvi, već su svoj brak „ozvaničili” pred partijskom organizacijom.
Žarko je poginuo 4. novembra 1942. godine u Pavlišu, kod Vršca, kada je okupator usled izadaje, otkrio kuću u kojoj se nalazio. Proglašen je za narodnog heroja, a grad Zrenjanin nazvan je po njemu.
