Narodni heroj – Mirko Kovačević iz Nikšića ( Crna Gora )
Mirko Kovačević rođen je 6. maja 1916. godine u selu Grahovu, kod Nikšića. Bio je najmlađe, jedanaesto, dete Petra Kovačevića. Osnovnu školu je završio u rodnom selu, a dva razreda gimnazije u Trebinju. Zbog teške materijalne situacije, školovanje je nastavio tek posle dve godine u Kotoru, pa u Beogradu, gde mu se preselila porodica. Posle završetka četvrtog razreda Druge muške beogradske gimnazije, upisao se u srednju-tehničku školu, koju je završio 1936. godine.
Tokom školovanja se uključio u srednjoškolski omladinski pokret i učestvovao u akcijama revolucionarne omladine Beograda. Godine 1935. Mirko Kovačević postao je predsednik Udruženja srednjo-tehničara. Voleo je sport i zajedno sa bratom Vasilijem je igrao fudbal u sportskom društvu „Radnički“.
Posle završetka škole, 1936. godine, odlazi u Prag i počinje da studira tehniku. Završio je samo jedan semestar, jer je početkom 1937. godine, na poziv Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), s grupom jugoslovenskih studenata, otišao u Španiju. Već u februaru i martu, kao borac bataljona „Dimitrov“, učestvuje u borbama kod Marame, Gvadalahare, Madrida i Brunete. Aprila 1937. godine upućen je u oficirsku školu u Posarubiu, a zatim u Albesete gde je raspoređen u protivtenkovsku bateriju „Petko Miletić“, u kojoj je bio zamenik komandira, od jula do decembra 1937. godine.
Decembra 1937. postaje komandir protivtenkovske baterije „Stjepan Radić“, s kojom učestvuje u borbama kod Teruela. Posle izdvajanja iz 129. internacionalne brigade, oktobra 1938. godine, postaje komandir Drugog voda Prve čete jugoslovenskog bataljona u blizini Valensije. Pred kraj Španskog građanskog rata proizveden je u čin kapetana Španske republikanske vojske. U Španiji je 1937. godine Mirko Kovačević postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).
Posle povlačenja iz Španije, zajedno sa mnogim interbrigadistima, interniran je u logor u Francuskoj. Od februara 1939. do aprila 1941. godine bio je u logorima Sen Siprijenu i Girsu. Kasnije je s grupom Jugoslovena otišao na prisilni rad u Nemačku, odakle je sredinom jula 1941. godine, uspeo da pobegne i prebacio se u okupiranu Jugoslaviju.
Po dolasku u Jugoslaviju, kratko boravi u Zagrebu, a onda je upućen u Split, na dužnost komandanta partizanskih odreda Dalmacije. Zajedno sa političkim komesarom Pavlom Papom i članovima Pokrajinskog komiteta KPJ za Dalmaciju, pristupa mobilizaciji boraca u prve partizanske odrede u Dalmaciji.
Poginuo je 14. avgusta 1941. godine, u blizini sela Košuta, kod Sinja, u sukobu s domobranima i Italijanima, prilikom izlaska jedne grupe dobrovoljaca iz Splita, kao komandant Splitskog partizanskog odreda.
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.
Čitava njegova porodica je učestvovala u Narodnooslobodilačkoj borbi, a od sedmorice braće njih trojica — Vasilije, Vojo i Mirko su proglašeni narodnim herojima.
