Narodni heroj – Radomir Đurakić
iz Čačka ( Srbija )
Radomir Đurakić rođen je 25. februara 1921. u Ljubiću, kod Čačka, u seoskoj porodici srednjeg imovnog stanja. Detinjstvo je proveo u rodnom selu, gde je završio i osnovnu školu, a gimnaziju je pohađao u Čačku. U višim razredima gimnazije se preko starijih učenika upoznao sa socijalističkim idejama i čitao povezanu literaturu.
Već je u sedmom razredu gimnazije postao član SKOJ-a. Učestvovao je u brojnim demonstracijama i štrajkovima koje su organizovali komunisti i sindikalni rukovodioci u Čačku; policija ga je više puta hapsila i uvela ga u svoju evidenciju kao opasnog komunistu.
Po završenoj gimnaziji, 1939. godine upisao se na mašinski odsek Tehničkog fakulteta u Beogradu. On se i tu brzo povezao sa revolucionarno orijentisanim studentima.
Revolucionarno iskustvo koje je stekao kao đak viših razreda gimnazije u Čačku, pomoglo mu je da se odmah uključi u akcije koje su organizovali njegovi stariji drugovi. Učestvovao je u martovskim demonstracijama 1941. godine u Beogradu, kada je iskočio iz povorke i upustio se u fizičko obračunavanje sa žandarmima.
Posle kapitulacije Kraljevine Jugoslavije 1941. godine, kao student druge godine, vratio se u svoje rodno mesto sa vojničkom puškom i 60 metaka, koje je sakrio iznad kuće u vinogradu.
U maju 1941. godine postao je i član KPJ. Po proglašenju otpočinjanja ustanka, otišao je u šumu i pridružio se prvim partizanskim borcima iz ljubićkog sreza. Od njih su nastale prve desetine, koje su kasnije prerasle u vodove i čete Ljubićkog bataljona Čačanskog partizanskog odreda „Dr Dragiša Mišović“. Bio je politički komesar Druge ljubićke partizanske čete, sa kojom je učestvovao u mnogim borbama 1941. godine: u oslobođenju Gornjeg Milanovca, Čačka, Kraljeva i drugih mesta.
Zajedno sa delom snaga Čačanskog partizanskog odreda, Radomir Đurakić se povukao, krajem novembra 1941. godine, prema Sandžaku. Postao je politički komesar Treće takovske čete Čačanskog partizanskog bataljona. Istakao se u borbama na Sjenici 22. decembra 1941. godine i na reci Uvcu u januaru 1942. godine.
Kada je formirana Druga proleterska brigada, 1. marta 1942. godine, Radomir Đurakić je i dalje ostao politički komesar Treće takovske čete Drugog čačanskog bataljona.
Što se tiče njegove porodice za vreme rata, u Banjičkom logoru, od 28. februara 1943. pa sve do rasformiranja logora 3. oktobra 1944. godine, tamnovali su mu otac Tihomir, sestra Ljubinka i brat Vojin.
U borbi kod Foče u maju 1942. godine, bio je teško ranjen. Čim je ozdravio ponovo se našao u prvim redovima. Radomir Đurakić poginuo je od neprijateljske avionske bombe 11. februara 1943. godine, kao zamenik političkog komesara Trećeg bataljona Druge proleterske brigade, u selu Vraniću na putu Posušje—Mostar.
Njegovi posmrtni ostaci preneti su posle oslobođenja i sahranjeni u rodnom selu Ljubiću, pored spomenika Tanaska Rajića.
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 27. novembra 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.
