Rođen Faruk Begoli -14.02.1944.- YU KALENDAR
Na današnji dan
14.februara 1944. godine
Rođen Faruk Begoli jugoslovenski filmski i televizijski glumac (alb. Faruk Begolli; Peć, 14. februar 1944 — Priština, 23. avgust 2007)
Faruk Begoli osnovnu i srednju školu završio je u rodnoj Peći. Diplomirao je glumu na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu 1966. godine. Bio je profesor glume na Akademiji umetnosti u Prištini, a kada se nastava na albanskom jeziku izdvojila, i on je, zajedno s Enverom Petrovcijem, nastavu prebacio u prostorije Pozorišta mladih, gde su istovremeno 1990. godine formirali i pozorište na albanskom „Dodona“, angažujući u njemu studente.
U jugoslovenskoj kinematografiji ostvario je značajne uloge u mnogim filmovima, najpoznatije uloge ostvario je u filmovima Puriše Đorđevića ratne trilogije San, Jutro i Podne
Završio je Akademiju za pozorište i film u Beogradu 1966. godine. Poslednjih godina radio je kao profesor na Fakultetu umetnosti u Prištini na odseku za glumu. Jedan je od osnivača i dugogodišnji direktor Pozorišta za mlade “Dodona” u Prištini. Faruk Begoli igrao je u više od 70 filmova i televizijskih serija i jedan je od najpoznatijih glumaca na prostorima bivše Jugoslavije.
Faruk Begoli je bio gost RSE neposredno nakon što je odigrao Kralja Lira u Narodnom pozorištu u Prištini. Ova premijera višestruko je uzburkala kulturnu javnost na Kosovu. Pored veoma pohvalnih ocena za Begolijevu glumu, štampa, mediji, kao i bliski prijatelji, iskazali su divljenje Begolijevoj glumačkoj hrabrosti jer je nakon 27 godina stao na pozorišne daske.
O tome, da li se samo radi o glumačkoj hrabrosti, ili o nečemu drugom, Begoli kaže:
”Glumiti Lira, san je svakog starijeg glumca. Kada glumim, želim i moram da imam izazov koji me emocionalno budi i motiviše. Režiser Fadil Hysaj je bio moj student. Nekoliko dana me je ubeđivao. Doneo sam odluku sa zadovoljstvom i to osećanje me i sada drži.”
Faruk Begoli je glumac koji je obeležio najslavnije dane jugoslovenske kinematografije. Igrao je u filmovima: Derviš i smrt, Kuća pored pruge, Čuvar plaže u zimskom periodu, Bitka na Neretvi, Partizanska eskadrila, Pogled u zenicu Sunca. Bio je direktor Niškog festivala, kao i jedan od predsednika Udruženja filmskih glumaca.
Osamdesetih godina prošlog veka odlazi u Prištinu da bude profesor glume, prvo u Pedagoškoj školi, a zatim na Akademiji. Bio je i direktor pozorišta Dodona. U ovom pozorištu, zajedno sa Enverom Petrovcijem, držao je nastavu glume. Proizveli su nekoliko glumačkih generacija u mračnim vremenima, kada su srpske vlasti zabranile Prištinski univerzitet.
Režirao je i komediju – Profesore ja sam talent, zar ne? U njoj igra sa svojim studentima svake nedelje već dvanaest godina. Ova predstava postala je kultna. Slična je bosanskoj Audiciji.
Davnih šezdesetih godina prošlog veka, studirao je i završio glumu u Beogradu. Pre glume upisao je Ekonomski fakultet. Na sreću za glumačku profesiju, napustio ga je.
Josif Tatić Tale glumac je iz njegove klase. Bili su nerazdvojni. Gotovo kao da su se bili pobratimili, kažu oni koji ih znaju iz studentskih dana. Faruk Begoli je tada igrao i profesionalno rukomet. Bio je golman u pećkom timu.
Ime Faruka Begolija vezano je za brojna glumačka, rediteljska, kao i profesorska ostvarenja. Kako i sam kaže, ništa od toga nije mu pomoglo da razume politiku. U moralnom i ljudskom smislu ogorčen je zbog svega što se događalo njegovom narodu na Kosovu, potom i srpskom.
Naravno, osuđuje i ne razume paljenje muslimanskih bogomolja u Beogradu i Nišu. O Faruku Begoliju, glumcu, reditelju, profesoru glume, glumci, prijatelji i novinari imaju veoma usaglašeno mišljenje. Kažu da je istinski dobar glumac. Šarmantan je, duhovit je, pravi prijatelj, jednostavno divan čovek. Kažu da je često izazivao zavist kod muškog roda jer se uvek veoma dopadao ženama.
