Vjerovali ili ne, Jugoslavija je nekad pomagala nerazvijenim zemljama.
U maju 1960. godine, Jugoslavija se zalagala za što širi razvoj privredne razmjene u svjetu, kao i za pomoć nerazvijenim zemljama. Smatralo se da praktikovanje ovih načela može mnogo doprineti smirenju i stabilizovanju prilika u svjetui oruzenju. .
Politika tadašnje Jugoslavije polazila je od ocjene da vještačke privredne barijere, koje su nastale kao posljedica političke podjele svjeta u znaku hladnog rata, predstavljaju smetnju normalizovanju odnosa među narodima, pa se upravo zato borila za što slobodniju svjetsku razmjenu i privrednu saradnju.
Istovremeno, Jugoslavija je isticala da je jedan od nužnih preduslova za sređivanje prilika i stabilizovanje mira – efikasna, „apolitička“ pomoć razvijenih zemalja narodima koji su privredno zaostali.
Ovakav stav Jugoslavije – u Ujedinjenim nacijama i van njih – mnogo je doprineo stvaranju onog velikog ugleda koji naša zemlja uživa. Ustvari, politika pomoći nerazvijenim zemljama i proširenja ravnopravne privredne saradnje u svjetu, samo su jedna manifestacija osnovnih načela jugoslovenske spoljne politike, dio jugoslovenskih koncepcija koegzistencije i međunarodne saradnje.
Međutim, ono što ovakvom načelnom stavu Jugoslavije daje posebnu vrijednost, jeste činjenica da se reči i djela poklapaju, da praksa politike naše zemlje potvrđuje shvatanja za koja se Jugoslavija zalaže. Posledinja godina bila je u tom pogledu naročito značajna.
U tom periodu Jugoslavija je ne samo dalje razvijala privredne odnose sa mnogim zemljama, što je svakako i izraz stalnog porasta snaga jugoslovenske privrede, već je – kad je reč o nerazvijenim zemljama – pokazala spremnost da sa svoje strane učini maksimum u pravcu olakšavanja međusobne privredne razmene, odnosno da, u okviru svojih materijalnih mogućnosti, pomogne privredni razvoj tih zemalja.
Posebnu pažnju zaslužuju povoljni krediti koje je Jugoslavija pružila nizu nerazvijenih zemalja, samo s ciljem da na taj način olakša privredni uspon tih nacija. Prisetimo se kada je iz Nju Delhija stigla vest o jugoslovensko-indijskom trgovinskom sporazumu, koji je pored ostalog – sadržao i klauzulu o povoljnom jugoslavenskom kreditu Indiji, u visini od 40 miliona dolara.
Indija je ovaj kredit koristila za nabavku određene industrijske opreme u zemlji, odnosno za opremanje određenih investicionih programa u okviru svog novog petogodišnjeg plana. Međutim, kada se pogledaju dosijei, videće se da kredit Indiji nije prvi ni jedini kredit koji je Jugoslavija dala zemljama manje razvijenim od nje.
Slični srednjeročni, povoljni krediti, mada manji, dati su i Etiopiji, Sudanu, Indoneziji, Cejlonu, Ujedinjenoj Arapskoj Republici… Ukupna suma kredita koje je Jugoslavija odobrila nerazvijenim zemljama za nabavku industrijske opreme, brodova, fabrika i sličnog, iznosi ozbiljnu cifru od preko 100 miliona dolara. Sto miliona dolara i vrlo povoljni krediti – to je podatak koji tjera na razmišljanje cak i danas,
