BIO JE LEGENDA, JEDAN OD NAJVEĆIH:
Trn u oku fašistima, desna ruka Titu, cijeli život obilježili su mu Krajina i Bihać, ali i strašne porodične tragedije, a onda su ga svi zaboravili…
Glavni lik naše današnje priče je Ivan Ribar, učesnik NOB-a, bivši jugoslavenski političar i predsjednik Predsjedništva Narodne skupštine Jugoslavije od 1945. do 1953.
Ivan Ribar rođen je u u selu Vukmaniću kod Karlovca 1881. godine. Pravo je studirao u Zagrebu, Pragu i Beču te je doktorirao na Sveučilištu u Zagrebu 1904. godine.
Jedan je od osnivača Hrvatske napredne demokratske stranke. Kao član Hrvatsko-srpske koalicije, izabran je prvi put za zastupnika u Hrvatskom saboru 1913. godine u Đakovu, gdje je 1906. godine počeo advokatsku službu. Bio je član zajedničkog Hrvatsko-ugarskog sabora. Tokom Prvog svjetskog rata, mada izabrani zastupnik, bio je talac, a potom je poslan na front protiv carske Rusije. Tada je potpisao poznati poziv Sokolima na borbu za oslobođenje i ujedinjenje.
Bio je pristaša ujedinjenja i stvaranja Jugoslavije te nakon ujedinjenja jedan je od osnivača Demokratske stranke. Ivan Ribar 1918. postaje članom Glavnog odbora Narodnog vijeća u Zagrebu, a 1919. predsjednik Privremenog narodnog predstavništva SHS. Zanimljivo je da je Ribar predsjedavao skupštinskom raspravom kada je Puniša Račić pucao u Stjepana Radića i ostale zastupnike HSS-a. Poslije zavođenja diktature kralja Aleksandra, tražio je da njegova stranka apstinira. U vrijeme diktature, radio je s uvaženim intelektualcima na osnivanju Narodnog fronta slobode.
Od 1937. povezuje svoju grupu (Demokratska ljevica) s Narodnim frontom koji je osnovan na inicijativu tadašnje ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).
Tokom 1941. godine podržava već aktivni otpor protiv neprijatelja. Nakon početka oružanog ustanka u Srbiji, jedno vrijeme ilegalno je boravio u Beogradu, a potom je otišao u Zagreb, odakle se prebacio na oslobođeno područje. Tokom 1942. godine radio je na pripremama za sazivanje AVNOJ-a.
IVAN RIBAR I TITO U DRVARU (Izvor: Public)
Na Prvom zasjedanju AVNOJ-a u Bihaću 26. i 27. novembra 1942. izabran je za predsjednika AVNOJ-a i to ostaje sve do 1945. Član je KPJ od 1943. godine.
U ratu je izgubio oba svoja sina Juricu Ribara i Ivu Lolu Ribara i suprugu Tonicu Ribar.
Nakon rata, biran je kao zastupnik u Narodnoj skupštini FNRJ i u Saboru NR Hrvatske. Od kraja 1945. do 1953. bio je predsjednik Predsjedništva Narodne skupštine FNRJ. Živio je u Zagrebu, gdje je 1968. godine i umro u 87. godini života.
Ivan Ribar primio je brojna odlikovanja. Odlikovan je Ordenom jugoslavenske zastave, Ordenom junaka socijalističkoga rada, Ordenom narodnog oslobođenja, Ordenom bratstva i jedinstva, Ordenom zasluge za narod te Ordenom partizanske zvijezde I reda.
Sve do demokratskih izbora u BiH, Sarajevo je imalo trg koji je nosio ime po velikom Ivanu Ribaru.
