Vojni sud, Sarajevo ’73: Smrtne kazne za zločinačke akcije protiv SFRJ !
12. april 1973: Redakcija Tanjuga u Sarajevu primila je od Vojnog suda u Sarajevu sledeće saopštenje:
“Pred Vojnim sudom u Sarajevu održan je od 11. do 21.12.1972. godine glavni pretres – suđenje uhvaćenim članovima fašističko-terorističke grupe: Horvat Đuri, sin Juliusa i Franciske, rođen 12.04.1942. godine u Paljinovcu, SO Čakovec, državljanin SFRJ i Australije, Keškić Vejsilu, sin Mehmeda i Gare, rođen 25.06.1939. godine u Maloj Peći, SO Bihać, državljanin SFRJ i Australije, Vlasnović Mirku, sin Jure i Kate, rođen 15.09.1932. godine u Gornjem Zemuniku, SO Zadar…
… državljanin SFRJ i Australije, i Pavlović Ludvigu, sin Slavka i Mile, rođen 9.04.1951. godine u Vitini, SO Ljubuški, državljanin SFRJ.
Grupa se prebacila iz Austrije u našu zemlju 20. juna 1972. godine da terorizmom, nasiljem i ubistvima radi na razbijanju bratstva i jedinstva naroda i narodnosti Jugoslavije i rušenju ustavom utvrđenog poretka SFRJ.
Na osnovu obimnog dokaznog materijala Vojni sud u Sarajevu utvrdio je da su Horvat, Keškić, Vlasnović i Pavlović počinili krivična dela: udruživanje protiv naroda i države iz člana 117, organizovanje i prebacivanje grupe na teritoriju Jugoslavije iz člana 111, ugrožavanje teritorijalne celine i nezavisnosti države iz člana 101, i teško krivično delo kontrarevolucionarnog napada na državno i društveno uređenje iz člana 122. u vezi člana 100. Krivičnog zakonika, te ih osudio za ova krivična dela na smrtnu kaznu.
Razmatrajući žalbe optuženih i njihovih branilaca, Vrhovni vojni sud potvrdio je u celosti presudu Vojnog suda u Sarajevu.
Optuženi i njihovi branioci uložili su žalbe Vrhovnom sudu Jugoslavije na presudu Vrhovnog vojnog suda. Vrhovni sud Jugoslavije odbio je žalbe optuženih i branilaca kao neosnovane i potvrdio presude Vrhovnog vojnog suda.
Povodom molbi za pomilovanje koje su podneli osuđeni i njihovi branioci, Predsedništvo SFRJ donelo je odluku da se ne uvaže molbe za pomilovanje Horvat Đuri, Keškić Vejsilu i Vlasnović Mirku, dok je Pavlović Ludvigu usvojilo molbu za pomilovanje i smrtnu kaznu zamenilo strogim zatvorom u trajanju od 20 godina.
Presude nad osuđenima Horvat Đurom, Keškić Vejsilom i Vlasnović Mirkom su izvršene.”
Pravi odgovor naroda
Kao što je poznato, teroristička grupa od 19 članova tzv. “Hrvatskog revolucionarnog bratstva” fašističko-terorističke organizacije, koja u svom programu ima za cilj da nasiljem, diverzijama, ubistvima i gerilskim akcijama podriva i ruši ustavni poredak naše zemlje i Socijalističku Federativnu Republiku Jugoslaviju kao samoupravnu zajednicu naroda i narodnosti, ubacila se iz Austrije na teritoriju Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije 20. juna 1972. godine.
Ubacivanju grupe prethodile su pripreme fašističkih terorista na teritoriji Australije i nekoliko zapadnoevropskih zemalja, kojima su rukovodili obučeni i za to posebno odabrani pripadnici “Hrvatskog revolucionarnog bratstva”, koji su, po naredbi rukovodstva “Glavnog stana Hrvatskog revolucionarnog bratstva” iz Australije, sa terorističkim zadacima došli u Zapadnu Evropu u vremenu od 1969. do 1972. godine.
Po odlasku u Zapadnu Evropu nastavili su sa pripremama za ostvarivanje svojih zločinačkih namera prema Socijalističkoj Federativnoj Republici Jugoslaviji, povezali su se sa tamošnjim pripadnicima terorističkih organizacija u nastojanju da zavrbuju nove članove za ubacivanje u zemlju.
Od 19 ubačenih članova fašističko-terorističke grupe, devetorica su duže vremena boravila u Australiji, gde su dobili australijsko državljanstvo, završili diverzantsko-terorističku obuku i primili instrukcije od rukovodstva “Hrvatskog revolucionarnog bratstva” za organizovanje i ubacivanje grupe u zemlju. Ostali su, duže ili kraće vreme, boravili na teritoriji Francuske, SR Nemačke i Austrije. Grupa je u celini na teritoriji Austrije izvršila poslednje pripreme pred ubacivanje u SFRJ.
Namere ubačenih zločinaca da vrše diverzije, ubistva, teror i nasilje nad stanovništvom osujećene su već u prvim sudarima sa pripadnicima službe bezbednosti i teritorijalne odbrane, koji su pokazali punu spremnost i rešenost da se obračunaju sa svakim ko posegne na suverenitet i integritet Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, ne štedeći ni svoje vlastite živote.
Na teritoriji SR Bosne i Hercegovine i SR Hrvatske, kojom su teroristi bežali ispred organa bezbednosti i jedinica teritorijalne odbrane, razbijena teroristička grupa bila je izložena stalnom i jednodušnom otporu naroda. Zbog toga je bila prisiljena na gladovanje i beg u planinska bespuća, što je dovelo do njihovog brzog i konačnog uništenja.
U požrtvovanoj akciji naroda, službi bezbednosti i jedinica teritorijalne odbrane na likvidaciji fašističkih terorista, hrabro i dostojno braneći miran život naših građana i bezbedan razvoj samoupravnog socijalističkog društva, izgubilo je život trinaest pripadnika teritorijalnih jedinica narodne odbrane – ramskog, lištičkog, ljubuškog, duvanjskog i donjevakufskog partizanskog odreda i službi bezbednosti.
Akcija na likvidaciji terorista pokazala je vitalnost organizacije opštenarodne odbrane i značaj oslonca službi bezbednosti na visoku političku svest, odlučnost i organizovanost radnih ljudi i građana da brane slobodu i druge tekovine svoje revolucije.
Likvidacija terorista ujedno je pokazala da su reakcionarne snage u svetu, koje, u sprezi sa ustaškim, četničkim i drugim ekstremnim emigrantskim organizacijama u Evropi i na drugim kontinentima, nastoje poremetiti unutrašnji život Jugoslavije, dobile i u ovom slučaju pravi odgovor naroda, koji je odlučan i spreman da brani bratstvo, jedinstvo, slobodu i teritorijalni integritet Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije.
U toku akcije u kojoj je čitava grupa likvidirana, od 19 terorista 15 je poginulo, dok su četvorica pala živa u ruke organa bezbednosti. Njima je sud izrekao zasluženu kaznu.
Nadležni jugoslovenski organi su, u toku istrage i pretresa na sudu, došli do informacija i podataka o svim fazama pripremanja grupe, obuci njenih pripadnika, sprezi i saradnji sa drugim terorističkim organizacijama, o grupama i pojedincima koji su uzeli učešća u pripremanju ove zločinačke akcije.
Došlo se do značajnih saznanja i o drugim grupama i pojedincima koji razvijaju subverzivnu aktivnost protiv Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije u pojedinim evropskim i prekomorskim zemljama, i o onima koji pružaju podršku takvoj aktivnosti.
Tokom istrage i suđenja, identifikovani su izvršioci, pomagači i saučesnici u nekim ranije izvedenim terorističkim akcijama i napadu na jugoslovenska diplomatska predstavništva, građane i pojedine objekte u inostranstvu, što su ih počinili pripadnici fašističko-terorističkih i banditskih organizacija i grupa.
Činjenica da su ovakva lica mogla nesmetano da razvijaju svoju zločinačku aktivnost protiv Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije uz podršku određenih krugova u nekim zemljama, izaziva ogorčenje naših građana.
Pored toga što su teroristi bili dobro naoružani modernim automatskim i poluautomatskim puškama, automatima i drugim naoružanjem i diverzantskom opremom, čak i iz redovne opreme nekih stranih armija, raspolagali su i sa određenim količinama jakog otrova, kojeg su nameravali upotrebiti za masovno trovanje stanovništva, što predstavlja najteži zločin protiv čovečanstva.
U postupku pred sudom, nedvosmisleno je utvrđena odgovornost optuženih pripadnika fašističko-terorističke organizacije “Hrvatskog revolucionarnog bratstva”. Optuženi su priznali da su duže pripremani za zločinačke akcije protiv Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, da su u inostranstvu obučavani za zlodela protiv naroda i narodnosti Jugoslavije, da su učestvovali u pripremanju ili izvršenju terorističkih akcija u inostranstvu i u zemlji što je potvrđeno i u dokaznom postupku.
Prilikom razmatranja pojedinačnih molbi za pomilovanje, Predsedništvo SFRJ je pomilovalo Pavlovića Ludviga i smrtnu kaznu zamenilo sa kaznom strogog zatvora u trajanju od 20 godina, zbog toga što je u toku istrage i pred sudom sve priznao i tako doprineo istrazi i razjašnjavanju zločinačkih namera grupe, što je kratko vreme pripadao terorističkoj organizaciji, što ranije nije izvršio ni jedno krivično delo i što je pred nadležnim organima izrazio kajanje.
Materijali iz istražnog i sudskog postupka, pored ostalog, nedvojbeno govore da su ekstremne jugoslovenske emigrantske organizacije Evrope i na drugim kontinentima sastavni deo fašističkih i banditskih organizacija i grupa, koje uživaju podršku najreakcionarnijih krugova u svetu.
One su sastavni deo međunarodnog terorizma protiv svega što je progresivno u svetu, zbog čega je i osuđen od šire međunarodne javnosti i u OUN.
Imajući u vidu ovakvu aktivnost jugoslovenske neprijateljske emigracije, naša vlada, zajedno sa vladama ostalih zemalja, od početka je svestrano podržala međunarodnu akciju OUN na suzbijanju međunarodnog terorizma, koji u poslednje vreme uživa takve razmere da u savremeni svet unosi zabrinutost i uznemirenost i takođe nastavila sa odgovarajućim diplomatskim akcijama.
Pri tome je naša zemlja imala uvek u vidu, kao što je izneo i naš predstavnik u OUN, da međunarodni terorizam treba razlikovati od pravedne borbe naroda za slobodu i nezavisnost.
Slučaj ubačene terorističke grupe još jedna je opomena svima onima koji posežu na slobodu i nezavisnost naroda i narodnosti Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, samoupravni socijalistički poredak, bratstvo, jedinstvo i ravnopravnost.
To je ujedno i upozorenje progresivnoj svetskoj javnosti da se još više angažuje u borbi protiv ostataka fašističkih zločinačkih organizacija.
(Tanjug / Revija 92, 1973.)7
Izvor:Yugopapir
