Novica Domazet – Narodni heroj iz Ljubinja ( B i H )
Novica Domazet rođen je 28. juna 1913. godine u selu Vlahovićima, kod Ljubinja. Poticao je iz jako siromašne porodice. Posle završene osnovne škole živeo je u rodnom mjestu, baveći se zemljoradnjom i drugim fizičkim poslovima. Posle odsluženja vojnog roka, zaposlio se u žandarmeriji i do početka Aprilskog rata, 1941. godine radio kao žandar u Nišu.
Poslije okupacije Jugoslavije, odbio je da nastavi da radi žandarski posao u službi okupatora i krajem aprila se, naoružan, vratio u rodno mesto. Odmah po dolasku, savjetovao je ljude da skrivaju oružje od Italijana i ustaša, koji su tokom aprila i maja 1941. godine vršili premetačine, prikupljali oružje i pljačkali sela.
Posle ustaških zločina nad Srbima u srezovima Stolac i Ljubinje, u drugoj polovini juna 1941. godine, narod je počeo da se priprema za ustanak sa željom da se odupre ustašama. Novica Domazet je tada među prvima, počeo da okuplja ljude oko sebe i da ih priprema za pružanje otpora ustašama. Zbog velikog ugleda, koji je imao među seljacima, Novica Domazet je u ljeto 1941. godine bio izabran za zamenika komandira Vlahovićke ustaničke čete. U prvim borbama na Bišini, kao i na putu Stolac-Ljubinje, Novica se pokazao kao hrabar i snalažljiv borac.
Početkom 1942. godine, njegova četa je uspela da zarobi jednog italijasnkog majora. Tada je zajedno sa svojim bratom Milanom Domazetom, išao na pregovore sa Italijanima i u zamenu za majora, tražio puštanje iz zatvora velikog broja talaca – žena, devojaka i dece iz sela Poplat. U blizini sela Poplat, kod Berkovića, na putu Ljubinje-Stolac, 10. marta 1942. godine njegova četa je sačekala nemačku motorizovanu kolonu od 30 kamiona, koja je prevozila opljačkani hercegovački duvan. U pratnji ovog transporta nalazilo se i oko 200 njemačkih vojnika. Posle četvoročasovne borbe, ova nemačka motorizovana kolona je bila potpuno razbijena, a uspeh u ovoj borbi se brzo pročuo među borcima i narodom Hercegovine i o njemu je pisalo i u „Biltenu Vrhovnog štaba“.
Sredinom aprila 1942. godine, Novica Domazet je postavljen za zamenika komandanta Drugog udarnog bataljona, s kojim se ubrzo proslavio u borbama protiv četnika i Italijana na Bišini, duž komunikacije Mostar-Nevesinje i na Bakračuši i Vilenjaku, u drugoj polovini aprila i maja 1942. godine. Samo u periodu od 13. do 18. maja 1942. godine, neprijatelju je njegov bataljon naneo gubitke od više stotina mrtvih, ranjenih i zarobljenih vojika, među kojima je bilo i sedam oficira, od kojih jedan italijanski pukovnik.
Juna 1942. godine, u vreme odlaska proleterskih brigada u Bosansku krajinu, Novicin bataljon je bio odsečen od glavnine partizanskih snaga u Hercegovini, pa se njegov bataljon nije mogao uputiti ka zapadnoj Bosni. U veoma teškim danima za NOP u Hercegovini, ostao je na okupiranoj teritoriji i nastavio da vodi borbe sa italijanskim i ustaško-dombranskim snagama. Vodio je borbe i protiv četnika, koju su poštovali njegovu popularnost među narodom istočne Herecgovine i pokušavali da ga pridobiju na svoju stranu.
U toku druge polovine 1942. godine njegovo selo Vlahovići i bliža okolina, predstavljali su jednu od retkih slobodnih teritorija u Hercegovini, pod kontrolom partizana. Tu su se sklanjali i ilegalni partijski radnici iz drugih delova Hercegovine. U jednom četničkom napadu na Vlahoviće, Novica Domazet je bio ranjen, ali je uspeo da se izvuče. Potom se još jednom našao u teškoj situaciji, kada je opkoljen sa svih strana, samo sa nožem u rukama, uspeo da se probije iz četničkog obruča.
Početkom marta 1943. godine, u vrjeme Četvrte neprijateljske ofanzive, sa grupom boraca bataljona „Iskra“ ušao je u sastav Desete hercegovačke udarne brigade i bio postavljen za zamenika komandanta Četvrtog bataljona. Prodirući u Nevesinjsko polje i prema Mostaru, Deseta hercegovačka brigada je vodila teške i danonoćne borbe s brojnim četničkim, ustaško-domobranskim i italijanskim snagama. Novicin bataljon je tada vodio teške borbe protiv četnika na Zijemlju i protiv Italijana na Porimu, nedaleko od Mostara.
Novica Domazet je poginuo 22. marta 1943. godine u jurišu na utvrđene italijanske položaje na Porimu. Pre toga je stojeći bacao bombe na italijanske bunkere, a zatim je svoje borce poveo u juriš u kome je neprijatelj bio razbijen i zaplenjena velika količna naoružanja i druge vojne opreme.
Ukazom Predsedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ), 26. jula 1945. godine, među prvim borcima Narodnooslobodilačke vojske,Novica Domazet proglašen je za narodnog heroja.
