Narodni heroj – Milan Antončić Velebit iz Gospića (Hrvatska)
Milan Antončić Velebit rođen je 2. oktobra 1918. godine u Gospiću. Potiče iz siromašne radničke porodice. U Gospiću je pored osnovne škole, završio i četiri razreda niže gimnazije. Zbog teškog materijalnog stanja nije mogao da nastavi školovanje u gimnaziji, pa je upisao Podoficirsku školu Jugoslovenske vojske.
Posle završetka školovanja službovao je u Skoplju, kao rukovodilac administracije artiljerijske baterije. Tu je došao u dodir s revolucionarnom omladinom i radničkim pokretom. Godine 1939. odbio je da sa svojim vodom puca u demonstrante koji su na skopskim ulicama protestovali zbog okupacije Albanije od strane fašističke Italije. Zbog toga je bio uhapšen, i posle izlaska iz zatvora premešten u Kraljevo. Tu se povezao s radnicima iz Fabrike vagona i uključio se u rad njihovog sportskog društva „Železničar“.
Posle Aprilskog rata i kapitulacije Jugoslovenske vojske, 1941. godine, Nemci su ga dva puta zarobljavali, ali je oba puta uspeo da pobegne i vrati se u Kraljevo. Čim su počele pripreme za oružani ustanak, Milan se uključio u pripreme i po zadatku Partije, otišao je na planinu Goč. Tamo se pridružio grupi partizana i učestvovao u prvim oružanim akcijama na području Kraljeva.
Posle Prve neprijateljske ofanzive i nalazio se među partizanskim jedinicama koje su se povukle u Sandžak, krajem novembra 1941. godine. Kada je 21. decembra 1941. godine u Rudom formirana Prva proleterska udarna brigada, postavljen je za komandira Čete pratećih oruđa, a zatim je bio zamenik komandanta Četvrtog kragujevačkog i komandant Šestog beogradskog bataljona. Učestvovao je u svim velikim borbama koje je Prva proleterska brigada vodila na području Bosne, Hercegovine i Crne Gore. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 1942. godine.
Prilikom napada na Teslić, na Novu 1943. godinu, nalazio se na čelu bataljona, kada je jurnuo u grad i zarobio topove. Zatim je gađajući iz streljačkog stroja pomogao u zauzimanju utvrđenih zgrada i granatama iz topa uništio oklopni voz. Time je omogućeno drugim jedinicama, koje su tada napadale na grad, da ga lakše izvrše svoj zadatak. U napadu na Šujicu, decembra 1943. godine, bio je ranjen.
U proleće 1944. Milan Antončić Velebit postavljen je za komandanta Prve brigade Šeste ličke proleterske divizije. Njom je komandovao u toku borbi i marševa od desanta na Drvar do prodora jedinica NOVJ u Srbiju, zatim u razbijanju četnika u Srbiji, oslobođenju Valjeva i Beogradskoj operaciji. Posle oslobođenja Beograda, primio je dužnost komandanta artiljerije Šeste ličke proleterske divizije, a zatim i njene artiljerijske brigade, i na toj dužnosti učestvovao na Sremskom frontu.
Posle oslobođenja Jugoslavije, završio je Višu vojnu akademiju „Vorošilov“ u Sovjetskom Savezu i Višu vojnu akademiju JNA. Obavljao je visoke vojne dužnosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA) i u Saveznom sekretarijatu za narodnu odbranu (SSNO). Penzionisan je 1976. godine u činu general-potpukovnika JNA.
Bio je u braku sa Milenom Antončić Cvrčak, rođenom Bokić (1923—2007), borcem-bolničarkom Prve čete Kraljevačkog bataljona Prve proleterske brigade, s kojom se venčao decembra 1942. godine.
Milan Antončić Velebit umro je 24. oktobra 1997. godine u Beogradu. Sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem, Orden za hrabrost i Orden za vojne zasluge sa zlatnim mačevima. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 20. decembra 1951. godine.
