Slobodanka Danka Savić – Narodni heroj iz Svilajnca
( Srbija )
Slobodanka Danka Savić rođena je 20. juna 1914. godine u Svilajncu. Njeni roditelji Petar i Ana Savić, imali su još četvoro djece — tri sina Pavla, Ljubišu i Slobodana i ćerku Veru. Školovala se u Beogradu, studirala je na Pravnom fakultetu, ali je kasnije napustila studije i radila kao bankarska službenica u Narodnoj banci Kraljevine Jugoslavije. Preko svog najstarijeg brata Pavla, priključila se omladinskom revolucionarnom pokretu i neposredno pred Drugi svetski rat, postala je član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Djelovala je u Savezu bankarskih, osiguravajućih, trgovačkih i industrijskih činovnika (SBOTIČ).
Poslije okupacije Jugoslavije, 1941. godine, zajedno sa čitavom svojom porodicom uključila se u Narodnooslobodilački pokret (NOP) u okupiranom Beogradu. Kao veoma poverljiva, bila je određena za kurira Pokrajinskog komiteta KPJ za Srbiju i često je putovala u Požarevac i Zaječar, održavajući vezu sa tamošnjim partijskim organizacijama. Početkom 1942. godine, u njenoj porodičnoj kuću u blizini Cvetkove pijace, zajedno sa majkom je napravila ilegalno sklonište, koje je korišćeno za potrebe tehnike PK KPJ za Srbiju. Sklonište se nalazilo u podrumu i u njega su unjeta dva geštetnera, na kojima je štampan materijal. Ovom tehnikom je rukovodio Svetislav Kanački, bivši španski borac, a kao tehničari su radili Slavka Morić i Danka Savić.
U ovom skloništu je avgusta 1942. godine odštampan prvi broj lista „Glas”, organa Narodnog fronta Srbije u tiražu od 700 primeraka, a tu je odštampan i „Proglas narodu sreza gročanskog“. Štampanje je vršeno noću, a materijal za štampu su dobijali od Brane Perović. Odštampani materijal je iznošen na razne načine — u kutijama od konzervi, u porcijama, kantama sa duplim dnom i slično. Pored štamparije, u skloništu se nalazila i velika količina partijskog materijala, kao i odeće koja je bila sakupljana za simpatizere, koji su se pripremali za odlazak u partizane. Takođe, na Dankinu adresu su često dolazili partijski kuriri iz unutrašnjosti.
Agentima Specijalne policije, primetili su povećanu aktivnost ispred Dankine kuće i odlučili se na preteres. U noći između 26. i 27. septembra 1942. godine, kuću u kojoj su se nalazile Slobodanka Danka Savić i Slavka Morić, opkolilo je 20 agenata. Pre nego što je Dankina majka otvorila vrata agentima, a potom ih i kraće vrjeme zadržala, Danka je uspela da u sklonište sakrije Slavku i dio materijala, kao i da jedan dio materijala uništi. Prilikom pretresa, agenti nisu uspeli da otkriju ilegalno sklonište, ali su ipak pronašli dio materijala i uhapsili su Danku.
U zatvoru Specijalne policije, u Đušinoj ulici, Slobodanka Danka Savić je prilikom saslušanja bila strahovito mučena, ali ništa nije priznala. Članovi partijske tehnike, bili su sigurni u Danku, da nikoga neće odati i posle određenog vremena su iz ilegalnog skloništa u njenoj kući, izneli dva geštetnera, koja su tada privremeno prenjeta u stan Marka Anafa. Posle strahovotih mučnjenja, Danka je 30. decembra 1942. godine prebačena u logor na Banjicu, kao krivac prve kategorije.
Streljana je 7. juna 1943. godine na strelištu u Jajincima, kod Beograda. Tog dana steljana je velika grupa od oko 300 zatočenika Banjičkog logora, među kojima su bile i logorašice — Leontina Kraus, Desa Ležajić, Nadežda Nada Janković i drugi.
Dankin najstariji brat Pavle i njegova supruga Branka, bili su učesnici Narodnooslobodilačkog rata od 1941. godine. Kao veoma poverljivi, bili su određeni da rade kao šifranti u odeljenju za vezu Vrhovnog štaba NOV i POJ, a Pavle je kasnije bio jedan od potpredsednika AVNOJ-a. Posle rata je bio rukovodilac nuklearnog instituta u Vinči i predsednik Srpska akademije nauka i umetnosti (SANU).
Cvetkova ulica, na Zvezdari, u kojoj se nalazila Danika porodična kuća, posle rata je premenovana u Ulicu Slobodanka Danka Savić.
