Divko Budak
Divko Budak Rođen je 24. februara 1897. u Karlobagu, Hrvatska. Poslije završene osnovne škole u rodnom mjestu gimnaziju je učio u Sušaku a trgovačku školu u Ljubljani.
Prvi svjetski imperijalistički rat koji je, pored ostalog, odnio veliki broj ljudskih života, snažan odjek i uticaj ideja velike oktobarske socijalističke revolucije, napredna literatura, političko bespravlje, eksploatacija radničke klase i revolucionarno vrenje odmah poslije rata — uticali su da je Divko Budak 1919. odlučno pristupio revolucionarnom radničkom pokretu. Po prirodi veoma živ i energičan, posebno dobar propagandist, s neuništivim optimizmom i smislom za sva politička i društvena pitanja, istakao se živom političkom aktivnošću pred prve parlamentarne izbore 1920. za Ustavotvornu skupštinu Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Slijedeće 1921. godine postao je član KPJ i od tada posvetio joj je sav svoj život.
Od 1927. do 1932. živio je u Perušiću, gdje je otvorio malu trgovačku radnju koju su nazvali »partijski dućan«. Za to vrijeme rukovodio je ilegalnim partijskim radom u tom mjestu i snažno uticao na stvaranje i rad partijskih organizacija u čitavoj Lici, a naročito u Gospiću i u Hrvatskom primorju. Dobro je poznavao specifične ličke prilike. Pošto se kompromitovao kod policije, prelazi u Zagreb, gdje nastavlja revolucionarni rad, naročito u sindikalnom pokretu: Savezu privatnih namještenika i u Savezu bankarskih činovnika. Godine 1934. primljen je za člana Mjesnog komiteta KPJ u Zagrebu. Slijedeće godine prešao je u ilegalnost.
Zbog mogućnosti da bude uhapšen, 1936. odlazi po zadatku Partije, u inostranstvo. Zadržavao se u Pragu i Parizu, gdje je radio na organizovanju pružanja pomoći borbi španskog naroda protiv fašizma. Odmah poslije povratka u zemlju 1939. Divko Budak je bio uhapšen i poslije tri mjeseca mučenja i maltretiranja pušten iz istražnog zatvora. Nakon
toga, i pored opasnosti da ponovo bude uhapšen, nastavio je još upornije
da partijski djeluje u Zagrebu.
Neposredno pred napad sila osovine na Jugoslaviju, uhapsila ga je, 31. marta 1941. zajedno sa većom grupom komunista i revolucionara, Mačekova i šubašićeva policija, i zatvorila u logor u Kerestincu. Ne mireći se sa sudbinom, bio je jedan od organizatora bjegstva iz logora. U likvidaciji i razoružavanju stražara ispoljio je veliku hrabrost i snalažljivost. Na žalost, ustaše su ga brzo uhvatile i streljale 14. jula 1941. u Kerestincu, u vrijeme kada je tek trebalo da počne prava borba, za koju je dugo pripremao partijske organizacije i njihove kadrove.
U znak priznanja za njegov revolucionarni rad u radničkom pokretu i Partiji,Divko Budak proglašen je 24. jula 1953. za narodnog heroja.
