Dimić Nada – Narodni heroj iz Gospica (Hrvatska)
Dimić Nada rođena je 6. septembra 1923. u Divosclu, kod Gospića, Hrvatska. Potječe iz siromašne seljačke porodice. Osnovnu školu je završila u Gospiću, a četiri razreda gimnazije i prvi razred trgovačke akademije u Zemunu. U 15-oj godini, 1938. postala je član SKOJ-a.
Od tada aktivno učestvuje u borbama napredne omladine Beograda. Nada je 1940. i u demonstracijama protiv Stojadinovićeva režima na Košutnjaku. Te godine postala je i član KPJ. Kao član literarnog udruženja »Branko Radičević«, zbog članka koji je napisala
protiv direktora škole kao progonitelja studenata ljevičara bila je uhapšena i zatvorena. I pored teških udaraca koje je primila u zatvoru, nikoga nije odala.
Nakon petnaest dana puštena je iz zatvora, ali jojje zabranjeno školovanje u svim školama Jugoslavije. Godinu dana ilegalno živi i radi u Zemunu. Zatim odlazi svome bratu Bogdanu u Sisak.
Tu radi kao frizerska radnica, nastavljajući svoj revolucionarni rad. Mlada revolucionarka Dimić Nada već u junu 1941. je u prvom partizanskom odredu u Brezovici kraj Siska. Ona obavlja teške i odgovorne zadatke. U grad ulazi odjevena u odjeću seljanke sa kantama za mlijeko, a iz grada iznosi šapirograf, pisaću mašinu i drugi materijal. Učestvuje u diverzantskim akcijama na pruzi Zagreb—Sisak.
U šumi Šikara rukovodi tehnikom OK KPH Sisak na umnožavanju propagandnog materijala, koji preko napredne omladine širi gradom i okolinom. U julu 1941. kada su prekinute veze između partijskih organizacija građa i odreda, hrabra Ličanka, već zapažena po junaštvu i smjelosti, dobiva zadatak da uspostavi prekinutu vezu. Odlazi u grad preobučena u muško odijelo, ali su je na nasipu Save
prepoznali ustaški agenti i uhapsili.
U sisačkom zatvoru je strašno mučena;kako ništa nije htjela da prizna, prebacuju je iz Siska u zagrebački zatvor.Na putu do Zagreba Dimić Nada je ispila veliku količinu nekog lijeka pokušavajući da se ubije. Isprebijanu i iscrpljenu odveli su je u bolnicu (danas
bolnica »Josip Kajfeš«), odakle je uz pomoć zagrebačke partijske organizacije dr Slavke Očko, Milke Jovanović i Ružice Turković uspjela pobjeći na Kordun, u Petrovu goru. Tu dobiva zadatak da ode u Karlovac i da radi s karlovačkom partijskom organizacijom i članom CK KPH
.Kao član OK SKOJ-a za Kordun u okupiranom Karlovcu, pod imenom Milka i Anka Vunek, Žuta, odvažna, hrabra i iznad svega konspirativna, izvršava razne specijalne zadatke. Posjećuje partijske javke, prenosi materijal i lijekove, prima na vezu one koji iz Zagreba i Karlovca preko Dubrava odlaze u partizane, održava neprekidne veze s partizanskim odredima Korduna i prebacuje sakupljeno oružje, municiju i odjeću u Petrovu goru.
Dimić Nada je 21. oktobra 1941. postala i član Okružnog komiteta KPH za Karlovac. Ona nekoliko puta odlazi u Petrovu goru i ponovo se vraća u grad. Toj hrabroj djevojci pripada posebna uloga u organizaciji upada grupe od 25 partizana iz Petrove gore u Karlovac, 17. novembra 1941. Ona je razradila čitav plan spasavanja sekretara Mjesnog komiteta KPH za
Karlovac Marijana Čavića-Grge, narodnog heroja.
Njeno pismo upućeno u Petrovu goru s nizom detalja bilo je putokaz partijskoj grupi u izvođenju akcije. U ruke ustaške policije pala je na zadatku 3. decembra 1941. u Karlovcu.
Toga dana nekoliko puta išla je iz grada u predgrađe Dubovac, odvodeći ljude u partizane na Kordun.
Na zahtjev da se legitimira Nada je iz torbice izvukla revolver i ubila ustaškog agenta Ivana Boršića a drugog ranila.U momentu kada joj je pištolj zatajio, uhvatili su je drugi agenti. Zatvorena je najprije u Karlovcu a onda u zatvoru na Savskoj cesti u Zagrebu.
U njenim je dokumentima pisalo: Ankica Vinek. To je sve što je policija od nje saznala. I onda kad su joj ustaški agenti pekli tabane i dlanove, čupali nokte, devetnaestogodišnja partizanka je odgovarala grobnom tišinom. U zatvoru je služila primjerom. Februara 1942. odvedena je na svoj posljednji put u Staru Gradišku.
Tu je i dalje mučena i mrcvarena od izvježbanog ustaškog zločinca Ljube Miloša. Njen primjer junaštva i izdržljivosti šapatom je prenošen po zatvorskim ćelijama. Pričalo se s divljenjem o nepoznatoj prkosnoj i lijepoj djevojci, koju ni najsvirepije muke nisu mogle pokolebati. Izubijanu, krvavu i bolesnu od pjegavca, ustaše su jezvjerski umorile 17. marta 1942. godine.
Tekstilna fabrika u Zagrebu nosi danas ime »Dimić Nada«.
Za narodnog heroja Dimić Nada proglašena je 7. jula 1951. godine.
