Narodni heroj – LAZO RADAKOVIĆ iz Gospica (Hrvatska)
LAZO RADAKOVIĆ Rođen je 12. aprila 1913. u Mogoriću, opština Gospić, Hrvatska. Potiče iz zemljoradničke porodice. Nakon osnovne škole, koju je pohađao u selu, završio je šest razreda gimnazije u Gospiću.
Poslije toga završio je, 1934. godine Artiljerijsku podoficirsku školu. Aprilski rat 1941. zatekao ga je u činu narednika u Smederevu. Na putu za ratnu jedinicu Nijemci ga zarobljavaju kod Dugog Sela, ali uspijeva da pobjegne i da se prebaci u rodno selo Mogorić.
Na poziv KPJ priključuje se organizatorima ustanka u selu i najviše radi na organizovanju seoske Mogorićke čete, čiji komandir postaje od dana njenog formiranja. Početkom augusta 1941. s dijelovima čete učestvuje u napadima na ustaške posade u Ploči i Metku i u odbrani sela od napada ustaša.
U tim prvim okršajima s neprijateljem ističe se kao hrabar i odlučan borac za ciljeve NOB. Time je stekao i povjerenje Partije, pa je oktobra te godine primljen za člana KPJ.
Kad je u jesen 1941. u sastavu 1. ličkog NOP odreda »Velebit« formiran njegov 1. bataljon od ustaničkih četa iz sela Mogorić, Ploča i Raduč, nazvan kasnije Bataljon »Mirko Štulić«, Lazo je postavljen za njegovog komandanta. Pod njegovom komandom bataljon je uspješno štitio sela od napada ustaša i Talijana i rušio željezničku prugu na dijelu između Gospića i Gračaca.
Ličnom hrabrošću, borbenošću i vještim komandovanjem bataljonom ističe se prilikom napada na Talijane u Ploči, početkom januara 1942, i upornom odbranom na Pločanskom klancu, u drugoj polovini marta iste godine, sprečavajući prodor daleko nadmoćnijih talijanskih snaga iz Ličkog polja ka Udbini.
LAZO RADAKOVIĆ posebno se istakao kao nepokolebljiv borac i smeo komandant spreman da se žrtvuje za rodno selo 12. aprila 1942. kada su dijelovi njegovog bataljona zajedno s Jurišnom četom 1. ličkog NOP odreda »Velebit«, (u stvari samo dvije čete), odbili napad preko 4.000 talijanskih vojnika podržanih snažnom artiljerijom i nanijele im osjetne gubitke. Sedam dana kasnije njegov bataljon zauzeo je Vranik; u julu te godine, zajedno s drugim ličkim bataljonima, vodio je oštre borbe s ustašama za Podlapaču i na području sjeverozapadno od Gospića.
Sredinom augusta 1942. kad je formirana 2. partizanska brigada Hrvatske 966 (2. lička), Lazo je postavljen za zamjenika komandanta.
I na toj dužnosti uvijek je težio da se nađe na odlučujućem mjestu u okršaju, kako bi neposrednim uvidom u tok borbe, ličnim primjerom i komandom odlučujuće uticao na njen ishod. Tako je bilo u borbama na području Kosinja i Pazarišta, naročito kod Perjasice, 17. oktobra 1942, kad je razbijen ojačan talijanski puk. Lazo je u toj borbi bio ranjen.
Početkom januara 1943. postavljen je za komandanta 1. brigade 6. ličke divizije. Pod njegovom komandom brigada je u IV neprijateljskoj ofanzivi sprečila brz prodor jakih talijanskih snaga od Gračaca ka Kulen-Vakufu, nanijevši im teške gubitke. Značajne uspjehe brigada je postigla u proljeće 1943. godine u Dalmaciji, u borbama s četnicima, i u toku ljeta u borbama s ustašama oko Gospića.
Pošto je pola godine bio operativni oficir u Štabu 19. sjeverno dalmatinske divizije, a zatim kratko vrijeme na istoj dužnosti u Štabu 6. ličke proleterske divizije Lazo je u junu 1944. postavljen za komandanta 3. brigade te divizije.
Poslije uspješnih borbi na sektoru Livno—Šujica, brigada je pod njegovom komandom krenula na veliki marš za Srbiju. Prilikom forsiranja rijeke Bosne krajem jula 1944. odsječen je s jednim bataljonom brigade i s njim se priključio 11. diviziji, vodio borbe na području istočne Bosne, prešao Drinu; po oslobođenju Valjeva stigao je 24. septembra 1944. u brigadu i njom komandovao u borbama za oslobođenje Beograda.
Krajem 1944. postavljen je za načelnika Štaba 6. ličke proleterske divizije i na toj dužnosti ostao do kraja rata. Uspješno je organizovao rad Štaba divizije u rukovođenju borbenim dejstvima, a kao iskusan, sposoban i odlučan komandant pružio je značajnu pomoć nižim štabovima u borbama na sremskom frontu i kroz Slavoniju. U borbi kod Slavonskog Broda bio je teže ranjen.
Poslije rata završio je Višu vojnu akademiju i Ratnu školu JNA. Bio je komandant divizije, korpusa i vojnog područja i na dužnosti u Višoj vojnoj akademiji JNA. Penzionisan je kao general potpukovnik.
Za narodnog heroja LAZO RADAKOVIĆ proglašen je 20. decembra 1951. godine.
