Pavle Pap Šilja – Narodni heroj iz Zrenjanina ( Srbija )
Pavle Pap Šilja rođen je 9. januara 1914. godine u selu Perlezu, kod Velikog Bečkereka. U Novom Sadu je završio Jevrejsku osnovnu školu, a zatim Državnu mušku gimnaziju.
Član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) postao je 1932. godine. Bio je sekretar organizacije SKOJ-a na Medicinskom fakultetu, član Univerzitetskog veća studenata Beogradskog univerziteta i član uprave Udruženja jugoslovenskih medicinara. Decembra 1933. godine je učestvovao u organizovanju akcije studenata u Beogradu protiv suđenja Georgi Dimitrovu i drugim komunistima u Nemačkoj. Te godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).
Početkom 1934. godine, pokrenuo je i uređivao list „Medicinar“. Februara iste godine je postao član Mesnog komiteta SKOJ-a za Beograd, a u martu član Pokrajinskog komiteta SKOJ-a za Srbiju, koji je formirao Blagoje Parović. Po uputstvima Parovića, Šilja je organizovao štampanje i bio glavni urednik „Mladog komunista“, organa PK SKOJ-a za Srbiju.
U provali partijske i skojevske organizacije u Beogradu, 9. jula 1934. godine, uhapšen je i od Državnog suda za zaštitu države, 29. decembra 1934. godine osuđen na tri godine robije, koju je uzdržao u zatvoru u Sremskoj Mitrovici.
Posle izlaska s robije, 9. jula 1937. godine, nastavavio je partijsku delatnost u Vojvodini. U Bačkoj i Banatu je zajedno sa Žarkom Zrenjaninom radio na stvaranju i jačanju partijskih organizacija, a u je Beogradu okupljao i politički delovao među vojvođanskim studentima, kao član Pokrajinskog odbora naprednih studenata iz Vojvodine. Tada je postao član Centralnog komiteta SKOJ-a.
Kada je, 19. juna 1938. godine, policija raspisala za njim poternicu zbog „komunističke propagande“, prešao je u ilegalnost. Državni sud za zaštitu države osudio ga je, u odsustvu, 17. novembra 1938. godine, na petnaest godina robije. U leto i jesen 1938. godine skrivao se i aktivno politički delovao, pišući razne tekstove u nizu radničkih listova Srbije i Vojvodine. Po direktivi Centralnog komiteta KPJ, krajem novembra 1938. godine, prešao je u Zagreb.
U strogoj ilegalnosti radio je u Centralnoj partijskoj tehnici u Zagrebu. Iskustvo iz ranijeg rada i znanje stečeno na robiji tada je primenjivao na ovom vrlo odgovornom zadatku. Ilegalan pertijski materijal, partijska štampa i literatura u velikim količinama su sigurnim kanalima rasturani je po čitavoj zemlji. Na Petoj zemaljskoj konferenciji KPJ, oktobra 1940. godine u Zagrebu, izabran je za člana Centralnog komiteta KPJ. Pred rat je radio u Zagrebu kao instruktor CK KPJ u zagrebačkoj partijskoj organizaciji, i rukovodio Centralnom partijskom tehnikom. U leto 1940. godine bio je jedan od predavača na partijskom kursu u Makarskoj, a zatim i na višem partijskom kursu u Zagrebu.
Posle okupacije Kraljevine Jugoslavije, aprila 1941. godine, radio je na jačanju partijske organizacije i formiranju udarnih grupa u okupiranom Zagrebu. Sa zagrebačkim komunistima organizovao je prikupljanje oružja i sanitetskog materijala, organizovao sabotaže i diverzije, i ubistvo zloglasnog policijskog agenta Tiljka, početkom jula 1941. godine. Po direktivi CK KP Jugoslavije i CK KP Hrvatske, početkom avgusta 1941. godine, u svojstvu delegata Centralnog komitata, otišao je u Dalmaciju da pomogne Pokrajinskom komitetu KPJ za Dalmaciju u organizovanju partizanskih odreda i oružane borbe.
Posle obavljenog zadatka u Splitu i Šibeniku, Šilja je otišao na područje Zatona i Vodica, a zatim je krenuo u Bukovicu. Na put je krenuo 14. avgusta uveče. Međutim tokom noći ja sa svojim vodičem zalutao, pa je, u zoru 15. avgusta 1941. godine, na prepad uhvaćen dok se umivao na vrelu kod sela Vaćana. Italijani su zarobljenike sproveli u Skradin, gde su ih posle ispitivanja streljali, mada nisu znali da su streljali Pavla Papa, jer su kod njega našli isprave na ime Vjekoslava Magdalinića, a on im ništa nije priznao, pa čak ni svoje ime. Pred samo streljanje, Pavle Pap Šilja je, stisnute pesnice, rekao: „Idite svome Musoliniju, i recite mu kako umiru komunisti. Živela sloboda!“.
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 5. jula 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.
