Narodni heroj – Blažo Popivoda iz Cetinja ( Crna Gora )
Blažo Popivoda rođen je 1911. godine u selu Lješev Stub, kod Cetinja. Njegov otac Marko, teško je ranjen u jurišu na Taraboš, kod Skadra u Prvom balkanskom ratu 1912, od čega je preminuo u cetinjskoj bolnici. Tako je Blažo veoma rano ostao bez oca, kojeg nije ni zapamtio. Osnovnu školu završio je u selu Bjelice, a posle je ostao na selu, jer nije imao para za dalje školovanje.
Družeći se sa Krstom Popivodom i ostalim komunistima tog kraja, vrlo mlad je pristupio radničkom pokretu. Učestvovao je u mnogim demonstracijama i drugim akcijama koje je organizovala Komunistička partija Jugoslavije (KPJ), čiji je član postao 1935. godine. Bio je vođa grupe Katunjana koji su učestvovali velikim demonstracijama na Belvederu, kod Cetinja, 1936. godine.
Posle Aprilskog rata i okupacije Jugoslavije, aktivno je radio na organizovanju ustanka na području Katunske nahije. Blažo Popivoda učestvovao je u napadu na Čevo, 13. jula 1941, čime je otpočeo Trinaestojulski ustanak. Zajedno sa Lovćenskim bataljonom učestvovao je u Pljevaljskoj bici 1. decembra 1941, dvadeset dana kasnije, ušao je u sastav novoosnovane Prve proleterske udarne brigade.
Aprila 1942. Blažo Popivoda je u oslobođenoj Foči od Vrhovnog komandanta NOP i DVJ Josipa Broza Tita prvi primio zastavu Prvog lovćenskog bataljona Prve proleterske udarne brigade. Učestvovao je u svim borbama brigade, a posebno se istakao na Krčinom brdu, kada je jurnuo na gomilu Italijana i četnika i omogućio prodor svojoj jedinici.
Jedinicu je napustio, na određeno vreme, da bi završio partijsko-političku školu u Jajcu. Nakon škole, određen je za političkog komesara jedne novoosnovane brigade, ali je na lično insistiranje vraćen u Prvu proletersku brigadu u kojoj je postavljen za političkog komesara Prvog bataljona. Blažo Popivoda imao je čin kapetana Narodnooslobodilačke vojske.
Poginuo je 14. oktobra 1944. na Banjici, tokom borbi za oslobođenje Beograda. Nakon oslobođenja Beograda, sahranjen je na Slaviji, zajedno sa Krstom Popivodom i Dragišom Radovićem, a 1954. njihovi posmrtni ostaci su preneti na Groblje oslobodilaca Beograda 1944.
Ukazom predsednika FNR Jugoslavije Josipa Broza Tita 10. jula 1953. proglašen je za narodnog heroj
